در این پروژه امکان استفاده از بنتونیت و مکانیزم اثر آن در فرایند سینترسازی کانه آهن مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر افزایش بنتونیت در محدوده 1/0 تا 4/0 درصد بر نفوذپذیری بار سینترسازی و استحکام و احیاپذیری و ساختار میکروسکوپی سینتز تولیدی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده حاکی این بود که با افزایش بنتونیت از 1/0 تا 4/0 درصد زمان پخت سینتر کاهش یافت و مقداری از مخلوط نیز اضافه ماند کهاین مطلب نشان دهنده افزایش نفوذپذیری در همه نمونه ها بود. باافزودن 1/0 تا 4/0 درصد بنتونیت، درصد تخلخل در نمونه ها از 5/31% تا 8/59% افزایش یافت ولی در مورد احیاءپذیری، نمونه های حاوی 1/0 و 2/0 درصد بنتونتی بدلیل افزایش تخلخل، از احیاپذیری بهتری برخوردار شدند، ولی در نمونه های حاوی 3/0 و 4/0 درصد بنتونیت بر خلاف افزایش تخلخل با تشکیل فازهای شیشه ای سیلیکاتی و پوشاندن سطح ذرات اکسید آهن، احیاپذیری کاهش یافت. همچنین پس از بررسی نتایج بدست آمده از آزمون استحکام مشخص شد که افزایش بنتونیت از 1/0 تا 3/0 درصد تاثیر چندانی روی استحکام نمونه ها نداشت و فقط نمونه حاوی 4/0 درصد بنتونیت استحکام کمتری پیدا کرده است. از نظر ساختاری با افزایش 1/0درصد تا 4/0 درصد بنتونیت مقدار فازهای سیلیکاتی افزایش یافته و مقدار فازهای سوزنی کلسیمی کاهش یافتند.