بدلیل نیروی ضعیفی که توده های خاک رس (سیلیکاتهای لایه ای) را کنار هم نگه داشته است، شیمی جایگیری بین لایه ای آنها مدتهاست که مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این طرح ساخت نانوکامپوزیتهای ترموپلاست اکریلیک سیلیکاتی لایه ای با استفاده از سیلیکاتهای لایه ای اصلاح شده مونت موریلونیت (o-mmt) و بررسی اثر حضور نانوذرات بر خواص رزین و رنگ نهایی است. جایگیری بین لایه ای نانوذرات o-mmt در رزین اکریلیک ترموپلاست حلالی به روش پلیمر شدن در جا انجام شد. فاصله ی بین لایه ای نانوذرات از 42/2 نانومتر به 5/3 نانومتر افزایش یافت. حضور نانوذرات در ماتریس پلیمری سبب افزایش tg، گرانروی نهایی و کاهش درصد جامد نهایی گردید. مقاومت سایشی رنگ حاصل از نمونه ها در حضور 2 درصد وزنی o-mmt بیش از 200 درصد در مقایسه با نمونه های شاهد افزایش یافت. نانوذرات تأثیری بر چسبندگی رزین و رنگ حاصل از آن نداشتند ولی مقاومت در برابر آب و بنزین نمونه های حاوی نانوذرات افزایش یافت. با افزایش استایرن در فرمولاسیون به جای درصدی از متیل متااکریلیت گرانروی محصول کاهش پیدا کرد و در محدوده ی نمونه شاهد تجاری قرار گرفت.