در سال 1940 هامیلتون مقاله ای چاپ کرد که تیوری همبستگی جهتی آبشار گاما-گاما را مورد بررسی قرار داده بود.این اتفاق هفت سال قبل از آنکه برادی و دتچ چنین همبستگی را بطور موفقیت آمیزی اندازه گیری کنند، رخ داد. آنها مجبور بودند با شمارنده گایگر کار کنند که باز دهی آشکار سازی پایین داشت، و واقعاً عجیب بود که با چنین تجهیزات مقدماتی جواب مثبتی بدست آمد. هنگامی که آشکارسازهای سوسوزن بوجود آمدند، شرایط آزمایشها بطور قابل ملاحظه ای بهبود یافت. بعد از آن آزمایشهای همبستگی زاویه ای گاما-گاما، یک روش استانداردی برای تعیین تشخیص اسپین وپاریته حالتهای هسته شد. بزودی فهمیده شد که میدانهای خارج هسته ای ممکن است همبستگی زاویه ای را مختل کنند. این ویژگی اجازه می داد که از روی آن فاکتور g هسته و گشتاور چهار قطبی الکتریکی هسته ای و تحقیق و بررسی خواص حالت جامد را تعیین کنیم. مدتها قبل از اینکه اولین گزارش درباره دیفرانسیل همبستگی زاویه ای آشفته(pac ) داده شود، تیوری نیز مانند آزمایش بوسیله دانشمندان بهتر و بهتر شد. هدف از این پایان نامه که بر اساس استفاده از روش pac و برهمکنشهای فوق ریز می باشد مشاهده اثرهای ph های مختلف اسید و باز بر احتمال نسبی ثبت آبشار گاما-گاما، ، در tsp مربوط به و همچنین یافتن فاکتور اختلال g موجود در تابع همبستگی جهتی برای ph های مختلف(توزیع بار الکتریکی مختلف) بوسیله آشکارساز ژرمانیوم فوق خالص(hpge) می باشد.