در سال های اخیر، مفهوم زنجیره تأمین بسیار مورد توجه مراکز دانشگاهی و صنعتی قرار گرفته است. مدیریت زنجیره تأمین، مدیریت مواد و جریان اطلاعات میان اعضای تشکیل دهنده زنجیره اعم از تأمین کنندگان, تولیدکنندگان, توزیع کنندگان, واسطه ها, خرده فروشان و مشتریان می باشد. هماهنگی در زنجیره تأمین نقش مهمی را در عملکرد موفق سیسستم های تولید و موجودی ایفا می کند. اگر هیچ گونه هماهنگی در زنجیره تأمین وجود نداشته باشد، تولیدکننده و خریدار برای حداکثر کردن سود و یا حداقل نمودن هزینه های خود به صورت مستقل تصمیم گیری می نمایند؛ این نوع تصمیم گیری نمی تواند در مقابل نگرش یکپارچه به کل سیستم، بهینه باشد. در این تحقیق، مسأله هماهنگی در زنجیره تأمین یک تولیدکننده- چندخریدار، به منظور تعیین نمودن سیاست های سفارش دهی، برای اقلام فسادپذیر مورد بررسی قرار می گیرد. در این خصوص، در ادبیات موضوع، یک مدل هماهنگی از طریق همگام سازی سیکل های تولید و تحویل برای مسأله یک تولیدکننده- چندخریدار ارایه شده است. به علت آنکه بسیاری از اقلام در شرایط واقعی در طی زمان فاسد شده و از سیستم موجودی حذف می شوند، فرض فسادپذیری اقلام به مدل سیکل های تولید و تحویل همگام شده اضافه شده است. همگام سازی از طریق زمان بندی روزهای تحویل خریداران و هماهنگی آنها با سیکل تولید تولیدکننده می باشد. به این معنا که اقلام بر حسب مقدار موجودی لحظه ای فاسدشده و موجودی کاهش می یابد. برای مسأله مطرح شده با فرضیات مشخص، مدل ریاضی با تابع هدف هزینه ساخته شده و پس از حل، مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. مدل های مربوط به سیاست های سفارش دهی با سیکل مشترک و تصمیم گیری مستقل نیز توسعه داده شده اند. نتایج مثال های عددی نشان می دهد که مدل همگام سازی سیکل های تولید و تحویل در مقایسه با دو مدل دیگر بهتر عمل می کند و هزینه سیستم را کاهش می دهد.