امروز با توسعه روزافزون کاربردهای شبکه ضرورت صرف جویی در پهنای باند مضاعف شده و در این راستا سرویس چند پخشی جایگاه ویژه ای یافته است بطوریکه برقراری امنیت در کاربردهای بر اساس این سرویس اجتناب ناپذیر است. تاکنون چندین پروتکل چند بخشی امن پیشنهاد شده است. با توجه به تنوع پروتکل های پیشنهاد شده بررسی و مقایسه پروتکل ها ضروری به نظر می رسد تا بتوان برای هرکاربرد مناسب ترین پروتکل چند پخشی امن را بکار برد. در این راستا این پایان نامه به بررسی و ارزیابی پروتکل های چند پخشی امن می پردازد در میان پروتکل های ارائه شده برای حل مسئله چند پخشی امن ‏‎iolus‎‏ از ویژگیهای متمایزی برخوردار است که در این پایان نامه مورد بررسی قرار می گیرد. با این حال دراین پروتکل محدودیتهای قابل ملاحظه ای وجود دارد . در ‏‎iolus‎‏ امکان اینکه اعضای یک گروه چند پخشی بتوانند اصالت مبدا داده ها را وارسی و تایید کنند وجود ندارد در حالیکه در بسیاری از کاربردها نیاز به احراز اصالت مبدا داده ها می باشد. همچنین در این پروتکل هیچ مکانیزمی برای کاهش و جلوگیری از حملات سیلاب و تکرار داده ها وجود ندارد یکی از محدودیتهایی که در این پروتکل وجود داد این فرض است که بعضی از عناصر گروه ( به نام ‏‎gsi‎‏ها ) فقط زمانی می توانند گروه را ترک کنند که هیچ ‏‎gsi‎‏ فرزندی نداشته باشند در این پایان نامه برای مشکلات ذکر شده فوق راه حلهایی ارائه می شود