این پژوهش به بررسی مسائل زنان حاشیه نشین با تأکید بر آسیب های روانی_اجتماعی در منطقه ارزنان و دارک پرداخته است. حاشیه نشینی مجموعه ای از ویژگیها است که به صورت طیفی هر کسی که در حاشیه شهر زندگی می کند میزانی را دارا می باشد براساس تحقیقات انجام شده میزان بزهکاری در این دو منطقه بسیار قابل توجه است بنابراین با توجه به آسیب پذیری زنان این مناطق شناخت ناهنجاری ها و آسیب های روانی ـ اجتماعی آنان ضرورت دارد. محقق در این پژوهش از روش مطالعه پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه استانداردdass بهره گرفته حجم نمونه شامل 400 نفر بصورت اتفاقی از بین زنان حاشیه نشین منطقه ارزنان و دارک اصفهان می باشد. نتایج این بررسی نشان می دهد که زنان منطقه ارزنان و دارک بیشتر مهاجرین روستایی هستند که از تحصیلات پایین برخوردار بوده و بیشتر به شغل خانه داری که بدون درآمد است،پرداخته اند. ضرایب همبستگی پیرسون وآزمون t مولفه ها و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که بین متغیر حاشیه نشینی و نگرش به اعتیاد ، دست فروشی،تکدی گری،روسپیگری،رابطه معنی دار بوده است.زنان منطقه بیشتر در معرض خشونت خانگی قرار دارند.حاشیه نشینی تأثیری بر فقر زنان ندارد.آسیب های روانی چون افسردگی و اضطراب بین این زنان شیوع بیشتری داشته است اما حاشیه نشینی تأثیری بر استرس زنان نداردوزندگی حاشیه نشینی زنان ارزنان و دارک دخالتی در وضعیت طلاق آن ها ندارد.