یکی از پیامدهای اساسی، اصلی و غیر قابل انکار پدیده ی تروریسم، نقض حق حیات انسانهاست. تروریسم در خاورمیانه سابقه ای طولانی دارد به نحوی که تمام خلفای راشدین و امامان (ع) شیعه ترور شده اند. تعالیم قرآن کریم و سیره ی پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) هرگونه تجاوز به حقوق فردی و اجتماعی را حرام شمرده است و تمامی مبانی فکری و رفتار تروریسم در اسلام از گناهان کبیره محسوب شده است. واژه ی ترور در فرهنگ لغت به معنای ترس و وحشت است و مرتکب به این عمل را تروریست می نامند. خود این اقدام را عمل تروریستی و گرایش به آن را تروریسم گویند. این پدیده ی خطرناک از بدو تاریخ با بشریت همراه بوده و موضوعی سیال و سیار است که می تواند کل جامعه جهانی را تحت تاثیر فیزیکی و روانی قرار دهد. اما واژه ی تروریسم ریشه در فرهنگ غرب دارد و آنچه که ما در مبانی فقه و حقوق اسلامی به آن برخورد می کنیم مفهوم «ترور» را به شکل های مطرح امروزی در جامعه ی بین الملل نداریم اما مفاهیمی وجود دارند که به اقدامات تروریستی امروز نزدیک هستند. این مفاهیم که تبیین آنها در یک جمع بندی کمک به مفهوم شناسی تروریسم است عبارتند از: محاربه، اغتیال وبغی و... خودخواهی و خودپسندی از ریشه های اصلی اعمال تروریستی است چه بسا مشاهده شده که تروریست ها چه هولکاست هایی را در طول تاریخ اعمال کرده اند که منجر به قربانی شدن میلیون ها افراد بی گناه و مظلوم شده است .در صورتی که اهانت به انسان ها و خشونت علیه آن ها، گناه کبیره است و نابخشودنی.در نوشتار حاضر به بررسی فقهی وحقوقی تروریسم در ادیان الهی(اسلام-یهود-مسیح) پرداخته وایا اینکه تروریسم بعنوان یک جرم مستقل تلقی می شودویا باواژگانی چون محاربه ، بغی واغتیال و... انطباق داردیا نه. کلید واژه ها: ترویسم، محاربه، قربانی، اسلام، مسیح، یهود