رسوب آسفالتین در دوران تخلیه طبیعی و ازدیاد برداشت نفت یک مشکل جدی محسوب میشود، زیرا میتواند باعث آسیب دیدگی سازند شود. در این مطالعه پس از بررسی و مطالعات اولیه در مورد آسفالتین، حلالیت نمونههای رسوب آسفالتین انتخاب شده از منابع مشخص در طیفی از حلالهای کاندید شده مورد ارزیابی کیفی و کمی قرار گرفت. برهمکنشهای حلال- حلشونده و حلال- حلال در مخلوط حلالهای پارازایلن با تتراهیدروفوران، کلروبنزن و تیوفن بررسی گردید. پارامترهای حلال رنگی شامل قطبیت / قطبش پذیری (?^*) و گیرندگی پیوند هیدروژنی (?) در حلالهای خالص و در کسرهای مولی مختلف از مخلوط پارازایلن همراه با حلالهای ذکر شده اندازهگیری شد. تأثیر پارامترهای اندازهگیری شده بر حلالیت رسوب آسفالتین با مدل همبستگی خطی انرژی آزاد حلال پوشی مورد مطالعه و بحث قرار گرفت. این تحقیق نشان داد که برخلاف مقالات قبلی گزارش شده حلالی غیرآروماتیکی مانند تتراهیدروفوران بر انحلال رسوب آسفالتین تأثیر بیشتری دارد. افزودن مقادیر کم از حلال هایی همچون تتراهیدروفوران و کلروبنزن بهعنوان حلال همراه به تولوئن یا زایلن ها اثر چشمگیری بر حلالیت آسفالتین دارد. در مخلوط پارازایلن - تتراهیدروفوران پارامتر دهندگی پیوند هیدروژنی و در مخلوط پارازایلن-کلروبنزن پارامتر قطبیت - قطبش پذیری موثرترین عامل بر انحلال رسوب آسفالتین می باشند. دادههای مربوط به حلالیت در مدل حلالپوشی ترجیحی مورد تحلیل قرار گرفتند و نتایج بدست آمده مهر تاییدی بر تفاوت قدرت حلال پوشی رسوب آسفالتین توسط حلال های مختلف بود.