آبراهام مزلو به عنوان پدر روانشناسی انسان گرا به تدوین مبانی نظری روانشناسی انسان گرایانه کمک شایانی کرد. او معنویت را از مهمترین عناصر اینگونه نگرش می دانست. به نوعی که انسان گرایی نوین مزلو، در سطحی هماهنگ و معنا محور، تلفیقی از روشن نگری شرق و روشن نگری غرب را فرا روی می نهد که مهمترین گام برای دستیابی به این آرمان والا را، استقرار و تثبیت کنش و منش معنوی به عنوان شالوده و سنگ بنای فرهنگ انسانی معرفی میکند. مزلو معتقد بود آدمی نیازمند چارچوبی از ارزش ها، فلسفه ای ناظر به حیات، دین یا بدیلی برای دین می باشد. در حقیقت مزلو معنویت را از دریچه ای فراگیر و گسترده می نگریست وآن را پدیده ای جهان شمول می دانست که در انحصار هیچ گروه دینی قرار نمی گرفت و با تاکید بر خصیصه انسانی معنویت، آن را در قلمرو علوم انسانی قرار میداد تا بتوان درباره ی آن با روش تجربی تحقیق کرد. دررساله ی حاضر، نخست به ترجمه کتاب "ادیان،ارزشها و تجارب اوج" مبادرت و سپس درباره ی تجربه ی متعالی و تاثیر آن در حیات انسان و پیوند آن با آموزه های دینی پرداخته شده است.