هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی بین محافظه کاری حسابداری و سرمایه گذاری شرکتها ، جهت آگاه ساختن مدیران ، سرمایه گذاران و نهادهای حرفه ای حسابداری نسبت به مطلوبیت محافظه کاری حسابداری به عنوان یک ویژگی کیفی اطلاعات حسابداری است . محافظه کاری، واکنشی است احتیاطی که در شرایط نبود اطمینان به کار گرفته می شود و می کوشد نشان دهد که نبود اطمینان و ریسک ذاتی در وضعیت شرکت، به قدر کافی مطرح شده است . به اعتقاد بسیاری از پژوهش گران، این واکنش احتیاطی می تواند دارای اطلاعات با اهمیتی باشد و در کاهش نبود تقارن اطلاعاتی موجود بین تهیه کنندگان صورت های مالی، نقش آفرینی کند. به اعتقاد این پژوهش گران، محافظه کاری نقش اطلاعاتی دارد و در واقع به محافظه کاری باید به عنوان نوعی ارسال نشانه از مدیریت به استفاده کنندگان نگریست. پژوهش های تجربی اخیر راجع به محافظه کاری، نه تنها بیان گر محافظه کاری در رویه های حسابداری است، بلکه به این موضوع اشاره می کنند که محافظه کاری، در حسابداری افزایش یافته است . این نتایج در مقابل مخالفت هایی که قانون گذاران بازار سرمایه وتدوین کنندگان استانداردها و دانشگاهیان در مقابل محافظه کاری مطرح کرده اند، بسیار تعجب بر انگیز است. محافظه کاری نقش اطلاعاتی مهمی دارد که می تواند سرمایه گذاری کم تر از حد و سرمایه گذاری بیش تر از حد راکاهش دهد . در واقع مسأله ی اصلی این پژوهش این است که تقبل طر ح هایی با ارزش فعلی خالص منفی، منجر به سرمایه گذاری بیش از حد و صرف نظر کردن از طرح هایی با ارزش فعلی خالص مثبت، منجر به سرمایه گذاری کم ترازحد می شود که عدم بهینه بودن سرمایه گذاری را به دنبال خواهد داشت (وردی 2006) زیرا مدیران باید به صورت بهینه و در طرح هایی سرمایه گذاری کنند که برای شرکت ارزش آفرینی کند؛ یعنی طرح هایی با ارزش فعلی خالص مثبت، پذیرفته و طرح هایی با ارزش فعلی خالص منفی رد شود. علاوه بر این، کارایی سرمایه گذاری و یا سرمایه گذاری در حد بهینه، مستلزم آن است که از یک سو، از مصرف منابع در فعالیت هایی که سرمایه گذاری در آن بیش از حد مطلوب انجام شده است، جلوگیری شود و از سوی دیگر، منابع به سمت فعالیت هایی که نیاز بیش تری به سرمایه گذاری دارد، هدایت شود. در این پژوهش ، کارایی سرمایه گذاری زمانی حاصل می شود که شرکت فقط در تمامی طرح های با ارزش فعلی خالص مثبت، سرمایه گذاری کند . این پژوهش نشان داد که محافظه کاری، دارای منافع اطلاعاتی است که موجب کاهش سرمایه گذاری بیش تر ازحد و کم ترازحد و در نتیجه موجب کارایی سرمایه گذاری می شود. نتایج این تحقیق می تواند مورد توجه تحلیل گران مالی و فعالان بازار سرمایه قرار گیرد چون میتوانند اثر نتایج تحقیق فوق را بر صورتهای مالی درک کنند. این تحقیق همچنین می تواند مورد توجه محققین دانشگاهی قرار گیرد، به دلیل این که این تحقیق در ایران نوظهور است و انتظار می-رود مبنای تحقیقات بعدی قرار گیرد.