دیوان کبیر شمس، از بهترین نمونه های غزلیات عارفانه و عاشقانه ی ایران زمین است که از زبان شاعرانه ی مولانا جلال الدین بلخی سروده شده است. در این پژوهش به بررسی انواع مولفه های ادبی و اندیشه ای سبک پست مدرن در اشعار و اندیشه ی مولانا که تا حدودی تشابه میان این دو وجود دارد، پرداخته شده است. بررسی تفاوت و تشابه میان زبان و افکار مولوی با اندیشه های سبک ادبی پست مدرن، از موضوعات عمده ی این پژوهش است. بررسی های انجام شده حاکی از این است که اگرچه فاصله ی قرن مولانا و قرن حاضر -که زمان ظهور پست مدرنیسم است- بسیار زیاد و اینکه مولوی شاعری پست مدرن باشد بسیار بعید است؛ اما با توجه به اینکه اندیشه ها و سخنان و اشعار مولانا فراتر از زمان و زمانه ی خویش است و سبک سرایش اشعار وی سبکی خاص و منحصربه فرد می باشد؛ می توان تشابهاتی از مشخصه های ادبیات پست مدرن را در اشعار او مشاهده کرد. مشخصه هایی که در عین تشابه ظاهری، در علل شکل گیری و هدف با یکدیگر تفاوت هایی دارند.