سفرنامه نویسی در طول تاریخ همواره یکی از انواع ادبی مورد توجه ادیبان سیاح و سیاحان ادیب بوده است. آنچه با عنوان سفرنامه نگاشته می شود به واقع شرح عزیمت از مکانی به مکان دیگر است که در خلال آن ملاحظات تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و دیگر شئون زندگی آدمیان مد نظر قرار می گیرد. بدون شک این آثار در دنیای امروزی که ارتباطات تأثیر مستقیم بر تعاملات اجتماعی بینافرهنگی دارد، اهمیتی دو چندان دارند. بنابراین، وجود متون نقد بیشماری در این زمینه دور از انتظار نیست. این نقدها که جنبه های مختلف آثار سفرنامه ای را مورد مداقه قرار می دهند، شامل بررسی های جغرافیایی، مکانی، زمانی و همچنین مطالعات تصویرشناختی است. اما در کشور ما بررسی تخصصی مولفه ها و بایسته های متون سفرنامه ای صبغه ی چندان طولانی نداشته و به همین دلیل این نوع ادبی تا حدی ناشناخته باقی مانده است. از آنجایی که ادبیات سفرنامه ای نقش بسزایی در تعاملات بینافرهنگی دارد، در این پایان نامه در نظر داریم تا از خلال ترجمه چندین مقاله شاخص در باب نقد آثار سفرنامه ای قدمی هر چند کوچک در راه اعتلای این نوع ادبی تأثیرگذار برداریم. این پایان نامه همچنین در نظر دارد تا از رهگذر کاربست چندین نظریه ی تخصصی ترجمه، تا حد امکان ترجمه ای صحیح و مبتنی بر نظریه های علمی ترجمه ارائه کند. به طور کلی پایان نامه حاضر با هدف ارتقاء سطح کیفی و کمی ساحت نقد آثار سفرنامه ای و در نتیجه کمک به پژوهشگران و منتقدین در این حوزه، تدوین شده است.