در بسیاری از آزمایش های طول عمر ممکن است واحدهای آزمایشی قبل از مشاهده زمان شکست آن ها از آزمایش حذف شوند. به عنوان مثال افراد مورد بررسی در یک آزمایش کلینیکی ممکن است مطالعه را ترک کنند و یا ممکن است به دلیل نبود امکانات، ناچار به اتمام هرچه زودتر آزمایش باشیم. در بسیاری از موارد، حذف واحدهای آزمایشی از آزمون، عمدی بوده واز قبل طراحی شده است و به منظور صرفه جویی در زمان و هزینه در نظر گرفته شده برای آزمایش صورت می گیرد. داده های حاصل از چنین آزمایش هایی را داده های سانسور شده می نامند. از جمله سانسور های معروف می توان به سانسور معمولی نوع یک و نوع دو و همچنین سانسور هیبرید اشاره کرد. از ایرادهای وارد بر این سانسورها این است که در آن ها اجازه حذف واحدهای آزمایشی را در زمان هایی غیر از زمان خاتمه آزمایش نداریم. طرح سانسور هیبرید فزاینده دارای این مزیت می باشد. اخیراً طرح های جدیدی از سانسور هیبرید فزاینده بنام طرح های سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع یک و نوع دو معرفی شده اند. در این پایان نامه به استنباط برخی از توزیع های طول عمر تحت نمونه های سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع یک و نوع دو می پردازیم. در فصل نخست، ابتدا خلاصه ای از انواع سانسور ارائه داده وسپس سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع یک و نوع دو را تشریح می کنیم. در فصل دوم، برآورد پارامترهای توزیع وایبل تحت سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع یک را به روش های درستنمایی ماکسیمم و بیزی به دست می آوریم. در فصل سوم، برآورد درستنمایی ماکسیمم و فواصل اطمینان مختلف پارامتر توزیع نمایی را تحت سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع دو محاسبه می کنیم. به علاوه فرمولی را برای محاسبه زمان کل مورد انتظار آزمون ارائه می دهیم. در فصل چهارم، برآورد درستنمایی ماکسیمم و برآورد درستنمایی ماکسیمم تقریبی پارامترهای توزیع وایبل را با دو طرح سانسور هیبرید فزاینده نوع دو و سانسور هیبرید فزاینده توافقی نوع دو، محاسبه و سپس آن ها را مقایسه می کنیم. همچنین ارتباطی بین زمان کل مورد انتظار آزمون و اندازه نمونه موثر مورد انتظار ارائه می دهیم. بالاخره در فصل پنجم فرایند توافقی ای معرفی می کنیم که بسط مدل سانسور فزاینده نوع دو می باشد که در آن ما برای انتخاب تعداد سانسورهای بعدی، تعداد سانسورهای قبلی و زمان شکست های گذشته را مد نظر قرار می دهیم.