این رساله سعی دارد به چرایی عدم حضور چشم گیر فضای شهری در انیمیشن ایران بپردازد، و راهی برای خوانش کلانشهرهایی چون تهران و بازنمایی آنها در انیمیشن بیابد. در نگاهی بر سینما و ادبیات داستانی به عنوان دو فرم هنری که نزدیکی بیشتری با انیمیشن دارند، درخواهیم یافت که حضور کمرنگ شهرها تنها شامل انیمیشن در ایران نمی شود. بنابراین در فصل اول سعی در بهتر شناختن شهر، این موجود پیچیده و نا شناخته نموده و با کمک مباحث علم شهرسازی به معرفی روشی برای از هم گشودن لایه های در هم تنیده ی یک کلانشهر می پردازیم. به این منظور روشی را که دکتر میرمقتدایی برای شناسایی شخصیت شهر تدوین کرده اند را شرح می دهیم، و بر اساس آن روشی با سه فرضیه اصلی مطرح خواهیم کرد. پس از آن سه فرضیه ی مطرح شده را مبنا قرار داده و سعی در شناختن تهران با این روش می نماییم. در فصل دوم وجوه و دلایل حضور شهر در سینما را بر می شماریم، نگاهی اجمالی بر سینمای ایران می اندازیم و حضور تهران را در چند فیلم متفاوت بررسی می نماییم و از این طریق برخی دیدگاه های موجود در نگاه به شهر را باز می شناسیم. فصل سوم که به شهر در انیمیشن اختصاص دارد را با نگاهی بر آثار سیلوین شومه فیلمساز فرانسوی آغاز نموده و دلایل موفقیت اش در بازنمایی شهرهای پاریس و نیویورک در آثارش را برسی نموده، سپس با نگاهی بر تعدادی از انیمیشن های ایران ، سعی در بازشناسی دلایل موفقیت و عدم موفقیت آنها در به تصویر کشیدن تهران خواهیم نمود. در انتها نیز با استفاده از نتایج بدست آمده از شهرسازی، سینما و انیمیشن به ارائه پیشنهاداتی برای بازخوانی بهتر فضاهای شهری(تهران) و بازنمایی آنها در انیمیشن خواهیم پرداخت.