دقت در طراحی سیستم های آبیاری بارانی و مدیریت صحیح آن ها از عوامل مهمی در توسعه و بهبود این سیستم هاست. لذا هدف از این پژوهش، ارزیابی چگونگی طراحی و بهره برداری سیستم های آبیاری تحت فشار اجرا شده در شهرستان خرم آباد در استان لرستان می باشد. برای این منظور 4 سیستم آبیاری بارانی کلاسیک ثابت با آبپاش متحرک و 6 سیستم آبیاری قطره ای شهرستان خرم آباد از بین سیستم هایی که حداقل چهار فصل زراعی از بهره برداری آنها سپری شده بود، انتخاب شد و مورد ارزیابی قرار گرفت. در ارزیابی سیستم های آبیاری فوق از معیارهای ضریب یکنواختی کریستیانسن (cu)، یکنواختی توزیع (du)، راندمان پتانسیل کاربرد ربع پایین (pelq)، راندمان کاربرد ربع پایین (aelq) استفاده گردید. مقادیر متوسط این پارامترها برای سیستم های آبیاری بارانی ارزیابی شده به ترتیب 24/71، 94/59، 21/47 و 71/45 درصد و برای سیستم های آبیاری قطره ای 23/81، 41/72 ،11/45 و33/48 درصد به دست آمد. متوسط تلفات پاششی و نفوذ عمقی به ترتیب در سیستم های آبیاری بارانی 2/13و 09/30 درصد محاسبه شدند. با توجه به پارامترهای فوق مشخص گردید که سیستم های آبیاری بارانی و قطره ای از عملکرد مطلوبی برخوردار نبوده اند. میانگین راندمان واقعی و پتانسیل کاربرد آب در ربع پایین کلیه سیستم ها کمتر از 50 درصد محاسبه شدند و پایین تر از مقادیر توصیه شده کلر و مریام می باشد. میانگین یکنواختی توزیع در سیستم های آبیاری بارانی کمتر از مقادیر توصیه شده کلر و مریام می باشد. به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد که با وجود مشکلات طراحی و اجرایی، عدم مدیریت و نگهداری صحیح از مهمترین مشکلات سیستم های مورد مطالعه بوده است.