زمینه و هدف: ‎ابستاتین، یک پپتید ضد اشتها است که از ژن پیش‎ساز گرلین ساخته می‎شود. این پپتید جذب غذا را کاهش داده، از تخلیه معده و فعالیت انقباضی ژژنوم جلوگیری نموده و در کاهش وزن بدن موثر می‎باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر دو ماه تمرین هوازی در آب بر سطح ابستاتین پلاسمای دختران ناجی غریق بود. ‎روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی می‎باشد. گروه تجربی شامل 10 دختر ناجی غریق با میانگین سنی (29/3±80/25) سال و قد (32/4±164) سانتی‎متر و شاخص توده بدن (05/2±87/21)، گروه کنترل شامل هشت دختر ناجی غریق با میانگین سنی (49/1±71/23) سال و قد (28/5±57/163) سانتی‎متر و شاخص توده بدن (71/2±37/22) بودند. گروه تجربی به مدت دو ماه با شدت 65 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره به تمرین هوازی در آب پرداختند. اندازه‎گیری ابستاتین پلاسما به روش الایزا انجام شد. داده‎ها با نرم افزار spss نسخه 16 با استفاده از روش‎های آماری تی وابسته و مستقل (با سطح معنی‎داری p<0.05) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج کاهش معنی‎داری را در سطح ابستاتین پلاسما در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. تغییرات درصد چربی در گروه تجربی 9/1 درصد کاهش و در گروه کنترل 5/1 درصد افزایش داشت. میانگین تغییرات وزن در گروه تجربی 26/0 درصد (16/0 کیلوگرم) کاهش و در گروه کنترل 21/1 درصد (73/0 کیلوگرم) افزایش داشت. هم‎چنین حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‎داری داشت. نتیجه‎گیری: دو ماه تمرین هوازی در آب کاهش معنی‎داری در سطح ابستاتین پلاسما ایجاد کرد. ورزش احتمالا باعث تعادل انرژی منفی در بدن می‎شود که در پاسخ به آن گرلین ترشح‎‏‎ شده و موجب افزایش نسبت سطح گرلین به ابستاتین برای تحریک جذب غذا، بازگرداندن منابع از دست رفته انرژی و برقراری مجدد تعادل انرژی می‎شود.