کارخانه ی ریسباف بازمانده ای از مجموعه کارخانه هاییست که در دوره ی پهلوی اول در اصفهان تأسیس شدند و به نوعی تاریخ معماری صنعتی نوین اصفهان و ایران را تشکیل می دادند. به هر حال تحولات اجتماعی و شرایط زمان، موجب تعطیل شدن این کارخانه ها شد. اما آیا تعطیلی این بناهای ارزشمند که خود نمایانگر دوره ای از تاریخ اصفهان هستند باید به معنی تخریب آن ها باشد؟ آیا نمی توان با حفظ و تغییر کاربری کارخانه ی ریسباف به شیوه ای امروزی، این میراث ارزشمند را حفظ کرد و در عین حال با احیای آن به ارتقای کیفیت محیط شهری کمک کرد و به قسمتی از نیازهای کالبد شهر نیز پاسخ گفت؟ این پروژه در اولین گام بر اساس روش تحقیق کتابخانه ای، در قالب دو بخش، در فصل دوم به مطالعه ی دو مقوله ی اساسی پرداخته است. اول پیشینه ی کالبدی، که تاریخ شهر اصفهان را با محور قرار دادن عناصر موجود در محدوده ی سایت کارخانه ی ریسباف و استخوان بندی اصلی شهر، مورد بررسی قرار می دهد. و دوم پیشینه ی تاریخی، که در آن تاریخچه ی پهلوی اول و دوم و تحولات اجتماعی آن زمان و تاریخچه ی معماری صنعتی در ایران و اصفهان -که خود نتیجه ی تحولات آن دوره بود- را مرور می کند. فصل سوم نیز -فصل مبانی نظری- بنا به ضرورت پژوهش، مشتمل بر دو بخش است. زیرا که به دلیل سایت ویژه ی کارخانه ی ریسباف و خصوصیات ساختاری آن، این کارخانه دارای این پتانسیل است که تبدیل به مکانی برای تعاملات اجتماعی شود و قسمتی از آن به فضای شهری اختصاص یابد. بخش دوم فصل سوم به رویکرد ها ی احیا و معاصر سازی بنا می پردازد. و در قسمت بررسی نمونه های موردی تعدادی از این رویکردها در قالب پروژه های ایرانی و جهانی معرفی می شوند تا نتیجه ای مطلوب برای بخش طراحی به دست آید. واژه های کلیدی: معماری صنعتی، ریسباف، کاربری، کالبد، فضای شهری