پزشکی از راه دور به استفاده از تکنولولوژی اطلاعات از قبیل کامپیوتر و سیستم مخابراتی گفته می شود تا مراقبت های پزشکی و بهداشتی را برای فواصل دور جغرافیایی ارائه کند. ایران از جمله کشورهای در حال توسعه ای است که با توجه به ویژگی های خاص سرزمینی ازقبیل شبکه حمل ونقل ضعیف، حادثه خیز به لحاظ بلایای طبیعی و انسانی، توزیع نامتعادل مراکز تخصصی پزشکی، داشتن نقاط محروم زیاد، جزایر مسکونی، کوهستانی و کویری بودن باعث شده است که تمام مناطق به صورت یکسان دسترسی به مراکز درمانی تخصصی نداشته باشند. و از طرفی ایجاد مراکز درمانی تخصصی در تمام مناطق هزینه بر بوده و مقرون به صرفه نمی باشد با به کارگیری پزشکی از راه دور در مناطق مختلف به ویژه مناطق محروم و دورافتاده می توان از این تکنولوژی برای رفع این مشکل استفاده نمود.توزیع متعادل این مراکز و تعیین مکان مناسب باعث می شود که همه اقشار جامعه به آن دسترسی داشته باشند و بتوانند از امکانات و خدمات این مراکز بهره مند شوند. این رساله با استفاده از منابع آماری مربوط به سازمان آمار، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، دانشگاه های علوم پزشکی کشور، سازمان راهداری و حمل ونقل جاده ای، انجام شده است.در این تحقیق براساس سه عامل( مکانی، مخابراتی و بیمارستانی) به بهینه سازی مراکز پزشکی از راه دور پرداخته ایم برای این منظور شاخص های ویژگی های سرزمینی ایران، زیر ساخت های مخابراتی و بیمارستان های تخصصی بررسی شده اند و سپس با روش تاپسیس اولویت بندی شده اند و در نهایت به تجزیه و تحلیل پرداخته ایم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که: با توجه به ویژگی های سرزمینی ایران به کارگیری پزشکی از راه دور در ایران جزء ملزومات به شمار می رود و الگوی مکانی برای مناطق مختلف جهت استقرار مکان های بهینه پزشکی از راه دور متفاوت می باشد.