افزایش آلودگی زیست محیطی و مصرف بالای انرژی در تولید سیمان مهندسین را بر آن داشته تا راهکاری مناسب جهت کاهش مصرف سیمان با استفاده از زئولیت به عنوان بخشی از سیمان مصرفی دربتن بیابند، بکار گیری زئولیت علاوه بر کاهش هزینه در مقایسه با مواد پوزولانی دیگر مانند میکروسیلیس, متاکائولین و خاکستر بادی باعث افزایش چسبندگی، کاهش آب انداختگی و تا حدودی افزایش مقاومت فشاری بتن می شود. همچنین به دلیل احتمال زیاد قرارگیری سازه های بتنی در معرض درجه حرارت های مختلف نیاز به مطالعه جامع بر روی رفتار آنها را بیشتر آشکار می نماید. در این پایان نامه به ارزیابی آزمایشگاهی تاثیردرجه حرارت های مختلف (200 .400 و 600 درجه سانتیگراد) به طور جداگانه در سه مرحله برروی مخلوط های مختلف که عبارت است از ، بتن حاوی درصد های مختلف زئولیت (5%،10%، 15% و20%) ، تغییر در نسبت آب به سیمان، در بتن های حاوی 10% زئولیت و بتن های حاوی زئولیت تقویت شده با درصد های مختلف الیاف پلی پروپیلن(0.3% ، 0.7% و 1%) می باشد. جهت بررسی رفتار بتن در دماهای بالا، بین 200 تا ? 600، آزمایش های مقاومت فشاری ، مقاومت کششی به روش شکافت، سرعت امواج اولتراسونیک و درصد جذب آب انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند که در دمای معمولی افزودن درصد های مختلف زئولیت موجب افزایش مقاومت فشاری، مقاومت کششی، سرعت امواج اولتراسونیک و کاهش درصد جذب آب می گردد. همچنین در طرح های حاوی زئولیت تقویت شده با درصد های مختلف الیاف پلی پروپیلن، با افزایش دما این مقادیر کاهش و درصد جذب آب افزایش یافت. در بررسی آزمایشات نمونه های حرارت دیده نتایج این تحقیق نشان می دهد که مقاومت فشاری، مقاومت کششی، سرعت امواج اولتراسونیک بتن در همه اختلاط ها در دمای 200 درجه سانتیگراد به مقدار کم و در دمای 400 درجه نسبت به 200 درجه سانتیگراد درصد بیشتری از مقاومت فشاری خود را از دست می دهد و در دمای 600 درجه بتن دارای بیشترین افت مقاومت فشاری بوده است. همچنین درصد جذب آب در همه اختلاط ها در دمای 600 درجه نسبت به دمای معمولی افزایش چشم گیر داشته است. کلمات کلیدی: بتن، زئولیت، درجه حرارت، مقاومت فشاری