چکیده از همان سال های نخستین نزول قرآن، اندیشمندان بسیاری به کنکاش و بررسی ویژگی های خارق العاده این کتاب بزرگ پرداخته اند. یکی از مهمترین مباحث مربوط به این اثر گرانقدر، سبک و اسلوبی و شیوه بیانی است که در آن به کار گرفته شده است. قرآن کریم از حیث اسلوب بیانی دارای تنوع بسیاری است. اسلوب سخریه و تهکم دو نمونه از سبک هایی بیانی است که بیشتر برای پاسخ دادن به حملات دشمنان اسلام و دفاع از پیامبران و پیروان شان بکار گرفته می شد. خداوند با تمسخر و مورد ریشخند قرار دادن کافران، مشرکین، منافقین و انسان های ستمگر، نقاط ضعف انان را آشکار نموده و باعث دلگرمی پیروان حقانیت می شد. در این تحقیق به دنبال این هستیم تا اسلوب های سخریه و تهکم را تشریح نموده و حالت های گوناگون آن را با شاد مثال هایی تبیین نمائیم.