یکی از اساسی ترین اهداف کشورها به وی‍ژه کشورهای در حال توسعه در دنیای کنونی، دستیابی به حداکثر رشد اقتصادی می باشد. به طوریکه از یک طرف یکی از مهمترین عوامل لازم برای دستیابی به رشد اقتصادی بالا، سرمایه گذاری و از طرف دیگر، (بدون در نظر گرفتن سرمایه گذاری خارجی)، مهمترین منبع لازم برای تأمین سرمایه گذاری، پس انداز بخش خصوصی است. لذا شناسایی عوامل موثر بر پس انداز بخش خصوصی و چگونگی افزایش آن در هر اقتصادی حائز اهمیت می باشد. اما ادبیات موجود بیانگر این است که توزیع درآمد به عنوان یک از عوامل چالش برانگیز موثر بر پس انداز بخش خصوصی است که اثرات آن مبهم و متضاد می باشد. از این رو، در این تحقیق بررسی نقش توزیع درآمد در پس انداز بخش خصوصی کشورهای درحال توسعه گروه d8 مدنظر قرار گرفته است. بدین منظور در ابتدا براساس ادبیات موجود، پس انداز بخش خصوصی به صورت تابعی از توزیع درآمد، درآمد قابل تصرف، نرخ تورم، سهم جمعیت شاغل و نسبت درآمدهای تصریح و سپس با استفاده از داده های تابلویی سال های 2000 الی 2010 به روش اثرات ثابت برآورد شده است. نتایج حاکی از این است که هر چه توزیع درآمد در کشورهای مورد بررسی به برابری نزدیک تر باشد، نرخ پس انداز بخش خصوصی افزایش خواهد یافت. به علاوه، درآمد قابل تصرف و سهم جمعیت شاغل و تورم نیز اثری مثبت و معنی دار بر شکلگیری پس انداز بخش خصوصی دارند اما نسبت درآمدهای از لحاظ آماری معنی دار نمی باشد.