هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر صفات شخصیتی دختران با تاکید بر سن بود . روش تحقیق از نوع نیمه تجربی به صورت میدانی و پرسشنامه ای با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود . جامعه آماری کلیه ثبت نام کنندگان استخرهای شنای شهرستان مراغه در تابستان 1392 بود که از این جامعه 48 نفر ( 24 نفر با رده سنی 10 تا 18 سال با میانگین سنی 14.58 و 13.5 سال وانحراف معیار 10.4و10.1 و24 نفر با رده سنی بالای 18 سال با میانگین سنی 24.83 و 26.91 سال و انحراف معیار 15.1و16.5 ) به روش تصادفی ساده انتخاب شدند . آزمودنی های هر دو رده سنی در 2 گروه کنترل و تجربی به روش تصادفی ساده جایگزین شدند. برای انجام این تحقیق از پرسشنامه 5 عاملی neo استفاده شد .در حالیکه گروه کنترل در هیچ کلاس آموزشی شرکت نکردند , گروه تجربی 12 جلسه (3 جلسه در هفته به مدت 1.5 ساعت ) آموزش شنا داشتند . هر دو گروه قبل از شروع کلاسها و بعد از 12 جلسه برای بار دوم پرسشنامه ها را پر کردند.پس از جمع آوری پرسشنامه ها , با استفاده از آمار توصیفی و تجزیه و تحلیل آزمون فرضیه و آزمونt همبسته و tمستقل جهت مقایسه میانگین گروهها با هم , اطلاعات استخراج شده و نتایج زیر حاصل شد : 1- در نوجوانان گروه تجربی شنا باعث افزایش با وجدانی (c) شد,درحالیکه درصفات روان رنجوری (n) , برون گرایی ( e ), انعطاف پذیری (o) , توافق (a), در قبل و بعد از شنا تفاوتی مشاهده نشد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 2- در جوانان گروه تجربی فقط در صفت ( o)انعطاف پذیری , تغییری مشاهده نشد . در صفت n کاهش و در صفات e , a , c افزایش رخ داد . یعنی ورزش شنا باعث کاهش روان رنجوری , افزایش برون گرایی , توافق و با وجدانی شد . در گروه کنترل در هیچ صفتی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. 3- در مقایسه صفات شخصیتی جوانان و نوجوانان در صفات روان رنجوری و برون گرایی تفاوت معنی داری مشاهده شد بطوری که در جوانان روان رنجوری کاهش و برون گرایی افزایش یافت . در حالیکه در دیگر صفات انعطاف پذیری , توافق و با وجدانی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد