پدیده جذب سطحی آلاینده های آلی از آب با استفاده از کربن فعال، به طور عمده تحت تاثیر عوامل مختلفی است که این عوامل به سه دسته خواص جاذب استفاده شده، نوع آلاینده و شرایط آزمایش تقسیم می شوند. در این پژوهش، ابتدا متغیرهای تاثیر گذار بر این پدیده شناسایی گردید، سپس داده های آزمایشگاهی مورد نیاز از مقالات مختلف جمع آوری شد. در ادامه از شبکه خودباوری بیژین به عنوان ابزاری جهت مدلسازی جذب سطحی استفاده گردید. ابتدا شبکه با استفاده از دو الگوریتم امید – بیشینه سازی و شیب نزولی آموزش و سپس نتایج حاصل از آن با یکدیگر مقایسه گردید که حاکی از برتری نسبی الگوریتم امید – بیشینه سازی بود. سپس جهت تشخیص حساسیت نسبت به نمونه برداری، انتخاب مجموعه داده های آزمون و آموزش 10 بار تکرار شد و درصد انحراف مطلق برای هر 10 مرتبه محاسبه گردید که مقدار میانگین درصد انحراف مطلق 03/6 محاسبه شد. همچنین از روش شناسی سطح پاسخ برای به دست آوردن مدلی ریاضی برای پدیده جذب سطحی و بهبود شبکه استفاده گردید. در ادامه شبکه بهبود یافته با روش شناسی سطح پاسخ اجرا شد و نتایج حاکی از آن بود که این تغییر بر روی الگوریتم امید – بیشینه سازی بی تاثیر و بر روی الگوریتم شیب نزولی تاثیر مثبت داشت. در ادامه معادله به دست آمده، توسط الگوریتم ژنتیک بهبود بخشیده شد و مقادیر حاصل از پیش بینی آن در شبکه به کار برده شد. مقدار میانگین درصد انحراف مطلق برای دو الگوریتم امید – بیشینه سازی و شیب نزولی در شبکه اولیه، به ترتیب برابر با 96/1 و 4/2 درصد بود. با بهبود شبکه توسط روش شناسی سطح پاسخ این مقدار به 95/1 درصد رسید و با کاربرد الگوریتم ژنتیک مقدار 81/1 درصد به دست آمد.