عرضه کافی و متعادل عناصر غذایی برای دستیابی به حداکثر بالقوه تولید ضروری می باشد. چندین روش برای اندازه گیری پتاسیم خاک از جمله روش عصاره گیری با استات آمونیوم وجود دارد. در همه خاک ها، استات آمونیوم برای عصاره گیری پتاسیم قابل استفاده گیاه از پتانسیل خوبی برخوردار نیست و هزینه بالای تترافنیل بران سدیم از مطلوبیت آن برای عصاره گیری نمونه های زیاد خاک می-کاهد. این تحقیق با هدف امکان سنجی استفاده از اضافه بار پتاسیم در تعیین پتاسیم قابل استفاده خاک در برخی مزارع گندم دیم استان گلستان با محدودیت قابلیت کاربری استات آمونیوم انجام گردید. برای تحقق هدف مذکور قطعه زمینی به وسعت 922 مترمربع واقع در مزرعه شماره 1 دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی گرگان اتخاذ گردید. قطعه زمین مورد مطالعه به 40 واحد مساوی تقسیم و گندم دیم (رقم line17) کشت گردید. طی دو مرحله ( قبل از کشت و قبل از خوشه دهی) نمونه خاک برداشت و جهت انجام آنالیزهای مربوطه به آزمایشگاه انتقال یافت. در زمان برداشت نیز نمونه گیاه جهت آنالیز تهیه گردید. آنالیز های مربوطه توسط سه مدل رگرسیون خطی، الگوریتم ژنتیک و شبکه عصبی مصنوعی انجام گرفت که در نهایت مدل شبکه عصبی مصنوعی به دلیل دقت بالا و خطای کمتر در اندازه گیری میزان عملکرد پیش بینی شده مورد تائید قرار گرفت، در این مدل ها خروجی عملکرد دانه و ورودی پتاسیم با سه روش اندازه گیری فوق الذکر بود. همبستگی مشابهی بین جذب ازت، پتاسیم و فسفر وجود داشت. به نظر می رسد با افزایش جذب پتاسیم، جذب ازت و عملکرد افزایش می یابد. روش اضافه بار نسبت به روش عصاره گیری با استات آمونیوم همبستگی بالاتری با تعداد خوشه در متر مربع و نیز عملکرد دانه نشان داد و بیشترین همبستگی با پتاسیم حاصل از تترافنیل بران سدیم بود. جایی که تعداد نمونه های آزمایش و هزینه های اندازه گیری پتاسیم با روش تترا فنیل بران سدیم محدود کننده است، تترا فنیل بران نسبت به اضافه بار ارجح است.