امر به معروف و نهی از منکر یکی از مهمترین و عظیم ترین فرائض دینی در فقه اسلامی است آیات و روایات بسیاری از جهات متعدد این وظیفه اجتماعی را مورد تائید قرار داده از طرف دیگر اعلامیه حقوق بشر در 10 دسامبر 1948 مطابق با 9 آذر 1327 در مجمع عمومی سازمان ملل متحد تصویب شد حقوق بشر از حقوقی است که لازمه طبیعت انسان است پس از پیدایی دولتها وجود داشته در پژوهش حاضر که به روش تحلیلی و توصیفی و کتابخانه ای تهیه گردیده تلاشی است در جهت بررسی مفهوم فقهی امر به معروف و نهی از منکر و نقش ان در اجرای صحیح مقررات حقوق بشر و یافتن موارد مشترک و متناقض بین این دو امر سوالات این پژوهش عبارتند از: 1-آیا اعلامی حقوق بشر به فریضه امر به معروف و نهی از منکر پرداخته است . 2-احکام فقهی امر به معروف از غنای بیشتر برخودار است یا اعلامیه حقوق بشر . از مهمترین نتایج این پژوهش می توان به موارد زیر اشاره کرد : 1- در اعلامیه حقوق بشر سعی شده است دولتها و نهادهای بین المللی ا به اجرا صحیح آموزه های حقوق تحت فشار قرار دهد در حالی که فریضه امر به معروف و نهی از منکر اینگونه نیست . 2- همواره این بحث بوده که فریضه امر به معروف و نهی از منکر ممکن است با برخی از حقوق و آزادی های بشری در تضاد باشد .در صورت که این فریضه یعنی امر به خوبی و نهی از بدی در همه ادیان بوده و در حقیقت به معنای واقعی آزادی می باشد . کلمات کلیدی : امر به معروف و نهی از منکر، حقوق بشر، آزادی