امروزه کشورهای جهان به ویژه کشورهای در حال توسعه برای ارزآوری، اشتغال زایی، رشد و رفاه اقتصادی به بخش گردشگری روی می آورند. در ایران نیز نظر به ضرورت عدم وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای ارزی حاصل از صدور نفت از یک طرف و جایگاه صادرات غیر نفتی در برنامه توسعه اقتصادی، ضرورت بهره مندی هرچه بیشتر از توسعه گردشگری کاملا محسوس می باشد. بنابراین، طراحی و تدوین سیاست-های کلان و استراتژیهای راهبردی توسعه ی گردشگری در قالب" فرایند برنامه ریزی بازاریابی گردشگری" بسیار حیاتی است. شهرستان بهمئی نیز به عنوان یکی از شهرستانهای مستعد گردشگری نیازمند فرایند برنامه ریزی گردشگری جهت توسعه گردشگری می باشد. لذا پژوهش حاضر با رویکردی توصیفی- تحلیلی، از طریق مطالعات میدانی و کتابخانه ای به شناسایی ابتدا به ارزیابی ویژگی های گردشگری در شهرستان بهمئی پرداخته شده است، و سپس جهت ارزیابی محیط داخلی و خارجی از مدلswot استفاده شده است. نتایج حاصل بیانگر آن است که ماتریس ارزیابی عوامل داخلی(قوت- ضعف) در عرصه اقتصادی - مالی در شهرستان بهمئی برابر 51/0 ، در عرصه اجتماعی- فرهنگی برابر 48/0 ، در عرصه کالبدی- فضایی برابر 41/0 ، در عرصه مدیریت و نیروی انسانی برابر 45/0 و درعرصه جغرافیایی- طبیعی برابر 39/0 به دست آمد که در مجموع امتیاز مجموعه عوامل داخلی 2.23 می باشد و جمع امتیاز نهایی ماتریس ارزیابی عوامل خارجی(فرصتها- تهدیدها) در عرصه اقتصادی- مالی درشهرستان بهمئی برابر 34/0 ، در عرصه اجتماعی-فرهنگی برابر 46/0 ، در عرصه کالبدی-فضایی برابر 47/0 ، در عرصه مدیریت و نیروی انسانی درشهرستان بهمئی برابر 52/0 و در عرصه جغرافیایی-طبیعی برابر 36/0 به دست آمد که در مجموع 15/2 می باشد لذا با توجه به نتایج این پژوهش و پایین بودن مجموع امتیاز عوامل داخلی و خارجی بایددر شهرستان بهمئی بر راهبردهای تدافعی تمرکز شود بنابراین با توجه به این ارزیابی به ارائه راهبردهایی اثر بخش جهت گسترش گردشگری در شهرستان بمئی پرداخته شده است. واژگان کلیدی: توسعه گردشگری، راهبرد، مدل استراتژیک swot ، شهرستان بمهئی