نام پژوهشگر: حسین مویدی
حسین مویدی محمد احسانی فر
معنای استعمالی واژه، برآیند مجموعهای از لایههای معنایی است که از ژرفترین آنها، معنای ماده و به تعبیری بُن معنایی است. مقصود از بُن معنایی، معنای وضع شده به ازای ماده است که مشترک میان گونهها و کاربردهای آن ماده باشد. دریافت این بُن معنایی، تأثیر بسزایی در فهم عمیق و همه جانبه از معنای یک واژه دارد. بر اساس اطلاعات موجود تنها أحمد ابن فارس أثری مستقل در این موضوع نگاشته است. وی با تکیه بر اصطلاحات خاصِِ لغوی همچون اصل و کلمه سعی کرده است بُن معنایی را در هر ماده بیان نماید. ازاین رو پژوهش حاضر به هدف تبیین شیو? ابن فارس و نمایاندن تأثیرگذاری آن بر فهم واژگان نهج البلاغه، در ضمن چهار فصل سامان یافته است: در فصل نخست، به جهت آشنایی با شیوههای معجم نگاری، روش لغویان را در جمع آوری، ترتیب و تحلیل واژگان، مورد بررسی قرار دادهایم. در فصل دوم و سوم سعی شده است مبانی و روش ابن فارس در تحلیل واژگان پیجویی شود. از این رو با مطالعه و بررسی مقاییس اللغه دریافتیم که وی در این کتاب اثبات دو مبنا را دنبال میکند؛ اول نظری? بُن معنایی که آن را بر ریشههای رباعیِ مضاعف و ثلاثی تطبیق میدهد و دوم نظری? نحت که آن را بر ریشههای بیشتر از سه حرف منطبق میداند. در نوشتار پیش رو پس از بررسیهای استقرایی به این نتیجه رسیدهایم که شیو? ابن فارس در هر ریشه اینگونه است که ابتدا عربی بودن واژه را با ابزارهایی که اشاره میشود مورد واکاوی قرار داده و سپس آن ریشه را از لحاظ قابلیت اشتقاق معنایی بررسی میکند حال اگر ریشهای از این دو ویژگی برخوردار باشد به بررسی مشتقات آن پرداخته و با تشکیل خانواد? لغوی برای هر ریشه، سعی مینماید تا به حلق? پیوند میان معانی گوناگون آن دست یابد. وی نتیج? پژوهش خویش را در ابتدای هر ریشه با اصطلاح اصل یا کلمه بیان میکند. أصل عبارت است از: بُن معنایی مشترک میان هیئتها و کاربردهای گوناگون یک مادّ? لغوی در وضع و لحاظ واحد و کلمه نیز، اصطلاحی مقابل أصل میباشد. نظری? مذکور علاوه بر اعطای بصیرت لغوی به محقق در شناخت بُن معنایی و دریافت لایههای عمیقتر معنای واژگان، فواید دیگری نیز به همراه دارد که عبارتند از: نقد آراء لغویان، برگزیدن معنای صحیح در موارد اختلاف، کشف واژگان مُبدَل و مقلوب، یافتن مواد اصلی واژگان و در نهایت کشف وجه تسمی? برخی واژگان. در فصل پایانی نیز به جهت آشنایی بیشتر با روش ابن فارس و همچنین تأثیر آن بر فهم عمیق واژگان، واژگانی از نهج البلاغه را برگزیده و کلام ابن فارس را همراه با ترجمه و شرحی کوتاه در پی آن ذکر نمودهایم.