الگوی مکانی درختان، به عنوان یکی از شاخص های مهم بوم سازگان جنگل، بر صحت نمونه برداری از جنگل های مناطق خشک و نیمه خشک تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر ساختار مکانی درختان بر کارایی روش های نمونه برداری مختلف انجام شد. برای این منظور، یک توده بلوط با الگوی مکانی پراکنده در استان کهگیلویه و بویراحمد و وسعت 47 هکتار و یک توده بنه با الگوی مکانی کپه ای در استان فارس و وسعت 45 هکتار انتخاب شدند. شش روش نمونه برداری فاصله ای و سه روش نمونه برداری قطعه نمونه ای در دو مساحت 8 آر و 10 آر در یک شبکه 100×100 متر در هر دو توده استفاده شدند. دو ویژگی تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش با روشهای مذکور برآورد شدند. نتایج نشان داد که تعداد در هکتار و درصد تاج پوشش در توده بلوط به ترتیب 31/22 و 17 و در توده بنه به ترتیب 44/19 و 08/5 بودند. همچنین نتایج نشان داد که در توده بنه، از میان روش فاصله ای دومین نزدیکترین همسایه و از بین روشهای قطعه نمونه ای، مستطیلی 10 آر برای تاج پوشش و روش دایره ای 8 آر دارای حداکثر صحت بودند. در عین حال در توده بلوط، روش نزدیکترین فرد برای برآورد تعداد در هکتار و روش خط نمونه برای محاسبه درصد تاج پوشش حداکثر صحت را داشتند. از بین روشهای قطعه نمونه ای نیز، مربعی 8 آر دارای حداکثر صحت بود. واژگان کلیدی: تعداد در هکتار، درصد تاج پوشش، روش فاصله ای، روش قطعه نمونه ای، زاگرس، صحت.