بیمه عمر در جهان کنونی، یکی از ابزارهای مهم اقتصادی بوده و استفاده های متعددی از آن به عمل می آید و مهم ترین نقش خود را در تأمین و تضمین آتیه خانواده ها ایفاء می کند. همچنین بیمه های عمر به عنوان یکی از منابع سرمایه گذاری عظیم بوده و نقش پس اندازی برجسته تری دارند. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر عوامل اقتصادی ( سطح درآمد سرانه، تورم، سطح توسعه مالی و بیکاری)، عوامل جمعیتی (نسبت وابستگی افراد، سطح تحصیلات و شهرنشینی) و عوامل نهادی (ثبات سیاسی، حاکمیت قانون و اثر بخشی دولت) بر تقاضای بیمه عمر در ایران و کشورهای در حال توسعه منتخب جهان طی دوره 2009-2001 با استفاده از روش پنل دیتا (داده های مقطعی) می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد که سطح درآمد سرانه، سطح توسعه مالی، حاکمیت قانون، سطح تحصیلات و شهر نشینی از جمله عواملی هستند که دارای تاثیر مثبت بر تقاضای بیمه عمر در کشورهای مورد مطالعه می باشند. متغیرهای تورم، بیکاری و اثربخشی دولت رابطه معکوسی با تقاضای بیمه عمر دارند و دو متغیر نسبت وابستگی افراد و ثبات سیاسی رابطه معناداری با تقاضای بیمه عمر در کشورهای مورد مطالعه ندارند.