هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین تغییرات غلظت سایتوکاین il-6 و رزیستین پلاسما به دنبال اجرای یک جلسه فعالیت ورزشی هوازی زیر بیشینه در مردان جوان فعال بود. به این منظور 8 مرد جوان فعال از بین دانشجویان رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشکده تربیت بدنی دانشگاه مازندران با میانگین سنی: 34/1 ± 7/21 سال، قد: 88/5 ± 6/175 سانتی متر، وزن: 13/11 ± 7/71 کیلوگرم، شاخص توده ی بدن: 95/2 ± 2/23به طور تصادفی انتخاب شدند. شرکت کنندگان با شدت 65% ضربان قلب ذخیره به مدت 60 دقیقه بر روی تریدمیل دویدند و نمونه های خونی برای سنجش میزان تغییرات رزیستین و il-6 در دوره های زمانی پیش، بلافاصله، 3 ساعت و 24 ساعت پس از فعالیت ورزشی گرفته شد. تفاوت های بین مراحل از طریق آزمون anova با اندازه گیری های تکراری مورد آزمون قرار گرفته و در صورت وجود اختلاف معنادار از آزمون تعقیبی lsd استفاده شد. میزان همبستگی بین متغیر های وابسته نیز با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون سنجیده شد. یافته های حاصل از این پژوهش عبارتند از: میزان رزیستین پلاسما 3 ساعت پس از فعالیت نسبت به پیش از فعالیت و بلافاصله پس از فعالیت افزایش معناداری داشته است(p<0.05). میزان il-6 پلاسما بلافاصله پس از فعالیت نسبت به پیش از فالیت و 3 ساعت پس از فعالیت و 24 ساعت پس از فعالیت افزایش معناداری داشته است(p<0.05). بین تغییرات غلظت رزیستین 3 ساعت پس از فعالیت(نقطه اوج غلظت)و تغییرات il-6 بلافاصله پس از فعالیت(نقطه اوج غلظت) و تغییرات این متغیر 3 ساعت پس از فعالیت به-ترتیب همبستگی معنادار مثبت و منفی وجود دارد. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد که il-6 حاصل از این فعالیت شاید دارای خواص ضدالتهابی است و با توجه به همبستگی موجود بین این متغیر و رزیستین، می توان نتیجه گرفت که احتمالا il-6 دارای این ویژگی در تحریک ترشح رزیستینی که در برخی تحقیقات خواص آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی آن بارز شده است موثر می باشد و افزایش آن را در پاسخ به این برنامه تمرینی توصیف می کند.