رساله ی حاضر، به بررسی یکی از توقیعات امام زمان (عج) که در پاسخ به سوال های اسحاق بن یعقوب است، می پردازد. در ابتدا سند این توقیع شریف و اشکال های وارده بر آن، مورد ارزیابی قرار گرفته و نگارنده با تمسّک به دلایل مختلف که از مهم ترین آن ها، نقل این روایت توسّط شیخ کلینی (ره) بوده است، سعی در اثبات صحّت سند این توقیع دارد. سپس توقیع شریف از نظر محتوایی به مباحث کلامی، فقهی و رجالی تقسیم شده و هر یک مورد بررسی قرار گرفته است. مباحث کلامی به تبیین و تفسیر پاسخ های امام (عج) پیرامون مسائلی از قبیل علل غیبت، وقّاتون و منکران ایشان پرداخته است. در مباحث فقهی با توجه به سوال از مواردی همچون حکم فقاع، بیع و کسب کنیز آوازه خوان و حکم پرداخت خمس در عصر غیبت، به بیان اقوال و ادله ی فقها در این مباحث پرداخته و با نقد و بررسی کلام موافقان و مخالفان در هر مسأله، حکم به صحّت اقوال کسانی که مویّد بیانات امام (عج) در توقیع شریف است، پرداخته ایم. در نهایت به بررسی شخصیت های بیان شده در توقیع، شرح حال، عقاید و امور انجام شده توسط افراد موثّق یا مردود از سوی امام پرداخته ایم.