ایرانیان از گذشته تا کنون هنر فرش دستباف را پاس داشته و همچنان به آن مشغولند؛ اما به دلیل تفاوت در تکنیک ها و امکانات ،تفاوت های اندکی در فرش مناطق مختلف دیده می شود. متاسفانه فرش امروز ایران به دلایل متعددی دچار رکود شده و فرشهای تولیدی کیفیت قبل را ندارد و یکی از راه های حفظ آن ثبت و ضبط اطلاعات موجود جهت استفاده آیندگان و بازیابی و نشر اطلاعات گذشته می باشد.در این میان مناطق کوچکی که در کنار مناطق مهم فرشبافی قرار گرفته اند بیشتر به کار تولید فرش مشغول مانده اند ،یکی از این مناطق مهم اصفهان است که مناطق اطراف آن همواره تحت سیطره تاریخی و فرهنگی تولید فرش در آن از نظر دور مانده اند،از مهم ترین مناطق اطراف اصفهان که فرشبافی در آن در سال های گذشته مورد توجه کمتری قرار گرفته است درچه می باشد. درچه در 12کیلومتری جنوب غرب استان اصفهان قرار دارد.در این تحقیق بر پایه روش میدانی و با شناسایی استاد کاران و بافندگان قدیمی و بعضا خانواده های آنها اطلاعات قدیمی در حوزه تولید و طراحی فرش درچه جمع آوری و تدوین گردید. در همین راستا و جهت بررسی وضعیت موجود پرسشنامه هایی نیز با استفاده از اطلاعات بافندگان منطقه در مورد بررسی جایگاه فرشبافی از دیدگاه بافندگان در منطقه طراحی و تکمیل شد و بر این اساس مشخص گردید که بالا بودن هزینه های لازم برای بر پایی دار قالی و نداشتن صرفه اقتصادی برای بافندگان منطقه، همچنین عدم حمایت بافندگان و جایگاه اجتماعی که در منطقه برای بافندگان قائل می شوند و همچنین تغییر سلیقه نسل امروز نسبت به گذشته باعث شده که تولید و حتی آموزش این هنر کاهش یابد و بافندگان شاغل در کارگاه های قالی بافی نیز علاقه ای به آموزش آن به فرزندان خود و ادامه این کار توسط آنها ندارند. در انتها مشخص شد که تاریخ بافت فرش در این منطقه مکتوب نگردیده و قدیمی ترین اسنادی که در این زمینه موجود می باشد متعلق به دهه 30 سده معاصر می باشد و اولین بافندگان این منطقه همگی بافت فرش را از نجف آباد آموزش دیده اند.مواد اولیه و طرح های مورد نیاز بافندگان از نجف آباد تامین می شده و به همین دلیل طراحی در این منطقه هرگز شکل نپذیرفته است و همچنین رنگرزی با گسترش ارتباطات ،اندک فعالیت خود را در این منطقه از دست داده و امروزه نامی از این فعالیت در درچه وجود ندارد.