اقلام تعهدی به دو روش محاسبه می شود، روش جریان نقدی و روش ترازنامه. تاکنون در هر دو روش برای وارد کردن اقلام تعهدی در مدل های تجربی، این اقلام با مجموع دارایی ها همگن می شد. در این تحقیق تغییر کوچکی در تعریف اقلام تعهدی ایجاد شد. به جای این که اقلام تعهدی با متوسّط مجموع دارایی ها همگن شود، با سود همگن می شود که در این صورت معیار حاصل « اقلام تعهدی نسبی » نامیده می شود. معیار اقلام تعهدی نسبی تفاوت زیادی با معیار سنّتی دارد و ایجاد این تغییر کوچک در تعریف اقلام تعهدی، موجب تغییرات عمده در طبقه بندی داده ها می شود. تحقیق حاضر به بررسی کاربرد اقلام تعهدی سنّتی و نسبی در تشکیل پرتفوی سهام می پردازد. نمونه ی تحقیق متشکّل از 158 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. دوره ی زمانی پژوهش نیز بین سال های 1380 تا 1389 است. یافته های حاصل از تحقیق نشان می دهد که بر خلاف انتظار هیچ یک از این دو استراتژی نسبت به دیگری برتری ندارد.