گیاهان روغنی بعد از غلات، به عنوان دومین منبع تأمین کننده کالری برای جوامع بشری محسوب می شوند. گیاه آفتاب گردان به دلیل داشتن روغنی با کیفیت و محتوای بالای اسیدهای چرب، مورد توجه می باشد. به منظور بهینه سازی کشت بافت آفتاب گردان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 4 تکرار در آزمایشگاه کشت بافت گروه اصلاح و بیوتکنولوژی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه در سال 92-91 انجام گرفت. در این آزمایش صفات تعداد ریشه، جوانه هوایی، کالوس، ریشه+ جوانه هوایی، ریشه+ کالوس، جوانه هوایی+ کالوس و ریشه+ جوانه هوایی+ کالوس ریزنمونه های کوتیلدون و هیپوکوتیل 5 رقم هیبرید آفتاب گردان در ترکیبات مختلف هورمونی هورمون های iaa، naa، bap، kin و 2,4-d مورد بررسی قرار گرفت. بررسی اثرات متقابل در خصوص صفات فوق نشان داد که ارقام مورد بررسی در این آزمایش در واکنش به ترکیبات هورمونی مختلف دارای اختلافات معنی-داری هستند. نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که بیشترین میزان ریشه زایی مربوط به محیط حاوی ترکیب هورمونیnaa+kin و ژنوتیپ های آذرگل وesbiba و نیز محیط حاوی ترکیب هورمونیnaa+bap و ژنوتیپ cirena ریزنمونه هیپوکوتیل بوده است. مقدار جوانه هوایی در ریزنمونه کوتیلدون ژنوتیپ های master و esbiba در محیط حاوی ترکیب هورمونیiaa+bap و نیز ژنوتیپ esbiba در محیط حاوی ترکیب هورمونی iaa+kin، بیشترین مقدار را داشته است. بیشترین میزان کالوس زایی در ریزنمونه کوتیلدون ژنوتیپ فرخ در محیط های حاوی ترکیبات هورمونیnaa+bap ، naa+kin و 2,4-d + bap و در ریزنمونه هیپوکوتیل ژنوتیپ آذرگل در محیط های حاوی ترکیبات هورمونیnaa+bap و naa+kin، ژنوتیپ فرخ در تمام محیط های کشت، ژنوتیپ master در محیط حاوی ترکیب هورمونی naa+kin و ژنوتیپ cirena در محیط حاوی ترکیب هورمونی naa+bap به دست آمد.