حضرت آیت‏الله‏العظمی خویی(ره) از فقهای بزرگ معاصر می باشد. اگر قرار باشد مکاتب فقهی را به نام فقیهان بشناسیم، دور از واقع نخواهد بود نامی از مکتب آیت الله خویی ببریم. شاگردان بی شمار، تقریرات درسی کم نظیر، تألیفات قابل توجه، آراء تأسیسی قابل عنایت و... از مشخصات مکتب فقهی ایشان است. از جمله کتب فقهی معظم له که در زمینه ی مباحث جزایی اسلام به رشته تحریر درآمده است، کتاب ارزشمند «مبانی تکمله المنهاج» می باشد که از مهم ترین کتب جزایی در فقه امامیه به شمار می رود. با توجه به اهمیت مباحث جزایی در اسلام از یک سو؛ و شیوه استدلالی آیت الله خویی در کتاب مذکور از سویی دیگر، بررسی و تبیین این کتاب از اهمیت خاصی برخوردار می باشد؛ لذا نگارنده با مطالعه ی این کتاب گران سنگ و با استخراج آراء غیر مشهور ایشان، به تهیه فهرستی از این آراء همت گماشته است. پس از بررسی آراء مذکور یافته های این پژوهش بدین قرار است: معظم له آراء غیرمشهور قابل توجهی دارند. عامل شکل گیری این آراء، براساس مبنای اصولی متفاوت ایشان می باشد. اکثر آراء غیر مشهور مرحوم خویی متأثر از اختلاف در مبنا و تعداد بسیار کمی ناشی از تفاوت در فهم است، و در نهایت می توان با تقویت برخی از این آراء در حل پاره ای از معضلات فراروی نظام کیفری اسلام توان مند شد.