به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف روغن های اکسیدشده در جیره بر عملکرد و سندرم کبد چرب، آزمایشی با استفاده از 80 قطعه مرغ لگهورن (های لاین w-36) و در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 5 تیمار، 4 تکرار و 4 قطعه مرغ در هر تکرار طراحی شد. آزمایش ازسن 54 تا 61 هفتگی به مدت 8 هفته بود. مرغ ها با جیره براساس راهنمای مدیریت مرغ تخمگذار سفید های-لاین w-36تغذیه شدند.جیره پایه حاوی 25/15 درصد پروتئین خام و 2858 کیلو کالری بر کیلوگرم انرژی قابل متابولیسم بود. جیره ها به ترتیب با مقادیر 0، 25، 50 ، 75و 100 درصد روغن اکسید شده بجای روغن تازه مکمل-سازی شدند. وزن و تعداد تخم مرغ های تولیدی به صورت روزانه و مصرف خوراک و سایر پارامترهای مربوط به عملکرد به صورت هفتگی ثبت گردیدند. پارامترهای کیفی تخم مرغ هر دو هفته یکبار اندازه گیری شد. بین سطوح مختلف روغن اکسید شده در رابطه با صفات وزن تخم مرغ، توده تخم مرغ، درصد تولید و ضریب تبدیل غذایی کاهش معنی داری وجود داشت(05/0>p).بین سطوح مختلف روغن های اکسید شده در رابطه باصفات کیفی تخم مرغ از جمله شاخص شکل، شاخص سفیده و واحد هاو کاهش معنی داری وجود داشت (05/0>p). بین سطوح مختلف روغن های اکسید شده در ارتباط با شاخص های خونی از جمله تری گلیسریدکل، کلسترول کل، لیپوپروتئین با چگالی بالا،لیپوپروتئین باچگالی پایین، لیپوپروتئین با چگالی بسیار پایین و همچنین مالون دی آلدئید کبد تفاوت معنی-داری وجود نداشت (05/0<p). با افزایش سطوح روغن اکسید شده غلظت آنزیم آسپارتات آمینوترانسفراز سرم به طور معنی داری افزایش یافت (05/0>p)، با افزایش درصد روغن های اکسید شده وزن کبد کاهش یافت، همچنین حالت نکروزی بافت (آتروفی سلول ها و تنگ شدن مجاری خون) بیشتر شد که نشان دهنده ی وجود کبد چرب است. با افزایش سطوح مختلف روغن اکسید شده صفات عملکردی مرغ های تخم گذار به طور معنی داری کاهش یافت، اما در رابطه با خوراک مصرفی تغییرات کاهشی اندکی مشاهده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین سطح روغن اکسید شده مربوط به تیمار 1 (25 درصد اکسید شده بود) بود.