هدف پژوهش بررسی رابطه بین نوع ساختار سازمانی و توان پاسخگویی به محیط بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مدرسان و کارکنان مراکز دانشگاه جامع علمی - کاربردی شیراز بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای ساده 260 نفر از مدرسان و 90 نفر از کارکنان انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل دو مقیاس نوع ساختار سازمانی (ترک زاده و محترم، 1390) و توان پاسخگویی به محیط (ترک زاده و تقی زاده، 1391) بود. یافته های پژوهش نشان داد که 1) نوع غالب ساختار سازمانی در مراکز دانشگاه جامع علمی – کاربردی شیراز ساختار تواناساز می باشد. 2) میزان پاسخگویی به محیط در حد متوسط می باشد. 3) به علاوه بین انواع ساختار سازمانی و ابعاد توان پاسخگویی به محیط رابطه معناداری وجود دارد. 4) همچنین ساختارسازمانی تواناساز از دیدگاه کارکنان و مدرسان پیش بینی کننده مثبت و معنادار توان پاسخگویی به محیط می باشد. بعلاوه ساختار سازمانی بازدارنده از دیدگاه مدرسان پیش بینی کننده منفی و معنادار و از دیدگاه کارکنان پیش بینی کننده معنادار توان پاسخگویی به محیط نمی باشد.