کربن دی اکسید (co2) به عنوان یک واکنشگر غیر سمی مورد توجه بوده است. قابل توجه ترین واکنش co2 با گروه های آلی کربنی از طریق حمله گروه آلی به اتم کربن co2 اتفاق می افتد. پایداری ترمودینامیکی بالای co2 و واکنش پذیری پایین آن، استفاده از گونه های آلی فلزی با ویژگی نوکلئوفیلی بالا را ایجاب کرده است واکنش گرهای( مانند: گرینیارد یا ترکیبات اورگانولیتیم). البته واکنش پذیری بالای این گونه های آلی فلزی استفاده از آنها برای پیش ماده هایی که شامل گروه های عاملی اند را محدود می کند. در مقابل کمپلکس های عناصر واسطه قادراند که co2 را با شدت کمتری فعال سازند. به همین علت توجه بسیاری از شیمیدانان را به خود جلب نموده است. جفت شدن پیوند n-h گونه های آلی با co2، که به وسیله عناصر واسطه کاتالیست می شود، یکی از مثال های مهم در فعال سازی co2 است. اخیراً نشان داده شده است که کمپلکس های مس [cu (ipr) (or)] (r= h, otbu) قادر هستند که کربوکسیل دار کردن n-h گونه های آروماتیک را کاتالیست نمایند.