اصل لذت یکی از ضروری ترین امیال فطری وجود انسان است که دارای ابعاد گوناگونی می باشد . آنچه که در این پژوهش دنبال می شود ، بررسی آن دسته از ابعاد و جوانب لذت است که مورد توجه قرآن و کتاب شریف نهج البلاغه قرار گرفته اند . از این رو نگاهی جامع و سرتاسری به قرآن و نهج البلاغه صورت گرفت تا از خلال آن و با کمک تفاسیر قرآن و شروح نهج البلاغه ، نوع ورود این دو منبع شریف به مقوله لذت روشن گردد. قرآن و نهج البلاغه با توجه به نگاه اخلاقی خویش نسبت به این مقوله ، پس از اذعان به فطری بودن آن ، راه صحیح لذت طلبی را آشکار می کنند . سپس عوارضی که لذت طلبی را نامطلوب کرده و مانع پرداختن انسان به امور اخروی و توجه او به لذائذ آن سرا می شود را تبیین می نمایند . لذات برتر از سوی قرآن و نهج البلاغه لذات اخروی می باشند . لذا پس از ذکر وِیژگی های لذائذ دنیوی و تبیین چهره حقیقی آنها ، به ارائه راهکارهایی جهت رهایی انسان از لذات دنیا و سوق دادن او به سوی لذات برتر ، می پردازند .