هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تجربیات شیئ انگارانه ی وزنی، خود شیئ گرایی و سوگیری وزنی درون سازی شده در پیش بینی نگرانی درباره ی تصویر بدن، افسردگی و اختلال خوردن، و همچنین بررسی نقش واسطه گری خود شیئ گرایی و سوگیری وزنی درون سازی شده در ارتباط با تجربیات شیئ انگارانه ی وزنی با نگرانی درباره ی تصویر بدن، افسردگی و اختلال خوردن بود. در این راستا 200 نفر زن دانشجوی دارای اضافه وزن با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بین زنان دارای اضافه وزن مراجعه کننده به باشگاه های ورزشی شیراز در سال 92 انتخاب شدند. پرسشنامه ی موقعیت های نشان دار، پرسشنامه ویژگی خود شیئ گرایی، درون سازی سوگیری وزن، پرسشنامه ی نگرانی درباره ی تصویر بدن، مقیاس مرکز مطالعات همه گیرشناسی افسردگی و مقیاس تشخیص اختلال خوردن ابزارهای پژوهش حاضر را تشکیل می دادند. داده های پژوهش از روش های تحلیل رگرسیون چندگانه و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نشان داد که تجربیات شیئ انگارانه ی وزنی خود شیئ گرایی، سوگیری وزنی درون سازی شده، نگرانی درباره ی تصویر بدن، افسردگی و اختلال خوردن را پیش بینی می کند. همچنین خود شیئ گرایی و سوگیری وزنی درون سازی شده نگرانی درباره ی تصویر بدن و اختلال خوردن را پیش بینی می کنند. علاوه بر این سوگیری وزنی درون سازی شده و نگرانی درباره ی تصویر بدن افسردگی را پیش بینی می کنند. نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که مولفه های خود شیئ گرایی، سوگیری وزنی درون سازی شده و نگرانی درباره ی تصویر بدن تأثیر تجربیات شیئ انگارانه ی وزنی را بر افسردگی و اختلال خوردن واسطه گری می کنند. در نهایت شاخص های برازش مدل نیز نشان دادند که مدل پیشنهادی دوم به طور قابل قبولی قادر به برازش دادن داده ها با این مدل است. به طور کلی نتایج پژوهش نشان می دهند که تجربیات شیئ انگارانه ی وزنی می تواند با تأثیر بر خود شیئ گرایی، سوگیری وزنی درون سازی شده و نگرانی درباره ی تصویر بدن بر افسردگی و اختلال خوردن تأثیر گذار باشد.