به منظور بررسی اثر تلقیح کودهای بیولوژیک و محلول پاشی عناصر روی و آهن بر صفات کمی و کیفی کلزا رقم هایولا 401 آزمایشی در سال زراعی 1392- 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‎های کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. عوامل مورد آزمایش شامل تاثیر کود بیولوژیک با سه سطح عدم تلقیح با بذر، تلقیح با تیوباسیلوس و تلقیح با تیوباسیلوس همراه نیتروکارا و کاربرد عناصر ریز مغذی با شش سطح 2 و 4 در هزار آهن، 2 و 4 در هزار روی و مصرف توأم 2 در هزار روی و آهن بود. در این آزمایش برخی از صفات عملکردی، مورفولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد اثر مصرف کود بیولوژیک بر تمامی صفات جز میزان روی دانه، میزان آهن دانه و طول خورجین معنی دار شد و اثر کاربرد سطوح عناصر ریزمغذی بر تمامی صفات اثر معنی داری داشت. همچنین اثر متقابل کود بیولوژیک با عناصر ریزمغذی به جز طول خورجین، عملکرد بیولوژیک، طول گل آذین اصلی و روز تا خورجین دهی بر باقی صفات تاثیر معنی داری داشت. به طور کلی کاربرد کود بیولوژیک بین 3 تا 31 درصد و محلول پاشی عناصر ریز مغذی بین 6 تا 50 درصد صفات برآوردی را بهبود دادند. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد دانه و درصد روغن از تیمار تیوباسیلوس همراه نیتروکارا و مصرف توأم روی و آهن 2 در هزار حاصل شد. در نهایت بیشترین میزان آهن (7/95 میلی گرم در کیلوگرم) از تیمار تیوباسیلوس همراه نیتروکارا و مصرف آهن 4 در هزار و در مورد میزان روی نیز بیشترین مقدار (86/41 میلی گرم در کیلوگرم) از تیمار تیوباسیلوس همراه روی 4 در هزار و کمترین آن (21/28) از عدم کاربرد کود بیولوژیک و مصرف آهن 4 در هزار حاصل شد. بنابراین می‎توان اذعان داشت تغذیه کلزا با کودهای یاد شده علاوه بر آنکه می توانند جایگزین مناسبی برای کودهای شیمیایی باشند، منجر به نیل به عملکرد اقتصادی حداکثری نیز می شوند.