موشهای نر نژاد ویستار به 11 گروه شامل؛ کنترل سالم، کنترل جراحی شده، شم، و 8 گروه دارویی تیمار با بوپروپیون تقسیم شدند. کانولهای راهنمای تزریق بصورت دوطرفه درون هسته های lc به کمک جراحی استریوتاکسی و در شرایط استریل کاشته شدند. گروه شم حامل دارو و گروههای کنترل تزریقی در هسته lc نداشتند. با تزریق فرمالین 0.5 میکرولیتر 2.5% در روی پوست ناحیه دورسال پای راست، درد القاء شد (گروههای تیمار دارو را 30 دقیقه قبل از القای درد می گرفتند). نمره دهی مرسوم درد استفاده و علایم درد هر دقیقه ثبت و میانگین رفتارهای مرتبط با درد در دوره های 5 دقیقه ای استخراج و برای آنالیز و نمایش استفاده شدند. نتایج آنالیز واریانس یک طرفه داده ها نشان داد که بوپروپیون توانست میزان درد را بصورت وابسته به دوز و معنی دار کاهش دهد. بوپروپیون توانست نمره درد را در فازهای اولیه و ثانویه کاهش دهد. نمرات درد گروه های کنترل و شاهد معنی دار نبود. همچنین بوپروپیون توانست الگوی دو مرحلهایی درد را برهم بزند. نتایج نشان داد که بوپروپیون از طریق اثر روی هسته lc قادر به ایجاد بیدردی بوده و می تواند دخالت نوروشیمی هسته lc در پردازش درد را تغییر دهد. بوپروپیون روی مراحل اول و دوم درد در آزمون فرمالین اثر متفاوت و معنی داری داشته دارد.