با شکل گیری دولت مدرن قدرت تاثیرگذاری این نهاد اجتماعی بر سایر نهادها افزایش یافت. دولت از طریق سیاست گذاری های خود می تواند تغییراتی مهم و بنیادی در جامعه ایجاد کند. در کنار دولت، خانواده نیز به عنوان یک نهاد تاریخی همواره نقش مهمی در زندگی افراد جامعه دارد. رابطه سیاست گذاری های دولت با تغییرات خانواده مساله محوری این پایان نامه است. به نظر می رسد که خانواده در ایران فضای اجتماعی زیادی را به خود اختصاص داده است. افراد بسیاری از نیازهای اجتماعی خود را درون خانواده برطرف م کنند. این درحالی است که دولت با وجود تاکید فراوانی که بر استحکام نهاد خانواده دارد، سیاست های حمایتی منظم و همه جانبه ای در مورد خانواده ندارد. درک دولت از خانواده ایرانی درک تقلیل گرایانه ای است. بخش های مهمی از آن چه در این جا به عنوان واقعیت خانواده شناخته شده، از نگاه دولت پنهان مانده است. عدم سیاست های حمایتی دولت از خانواده، این نهاد را در وضعیتی قرار می دهد که از آن تحت عنوان بحران خانواده نام برده می شود. طبق یافته های این پژوهش، در واقع آن چه خانواده درحال تجربه کردن آن است بحران نیست؛ بلکه تغییر در فرم این نهاد است. خانواده همواره نقش خود را در زندگی افراد حفظ کرده است و ضرورت حضور آن در میان افراد جامعه دیده می شود. فرم خانواده ای که سیاست های دولت در راستای آن شکل گرفته است؛ نمی تواند پاسخ گوی نیازهای افراد جامعه باشد. به همین دلیل خانواده به دور از این سیاست-ها تکثر پیدا کرده و در فرم های متنوعی تجلی یافته است. یافته های این پایان نامه از طریق تحلیل اسنادی و تاریخی گردآوری شده است. سپس از طریق مصاحبه عمیق با 24 خانواده فرم های جدیدی از زندگی خانوادگی شناسایی و دسته بندی شده است.