رساله ی حاضر با عنوان ”بررسی بازتاب اندیشه های پست مدرنیستی در اجراهای دهه ی هشتاد با تأکید بر آثار امیررضا کوهستانی “می کوشد به تببین پست مدرنیسم به مثابه رویکردی نوین در تئاتر ایران پرداخته و ویژگی ها و مولفه های این رویکرد فلسفی را در دوره ی مورد پژوهش از تئاتر ایران با نگاهی تحلیلی مورد بررسی و نقد قرار دهد. به این منظور پس از بیان کلیات پژوهش در فصل اول، در فصل دوم این رساله زمینه های شکل گیری تئاتر پست مدرن در غرب و مکاتبی نظیر دادائیسم و فوتوریسم که از عوامل شکل گیری این رویکرد هنری قرن بیستمی هستند، را مورد بررسی قرار داده و به تفکرات آنتونن آرتو که سهم عمده ای در نظریه های تئاتر پست مدرن داشته است، می پردازد. سپس گونه های منشعب از تئاتر پست مدرن یعنی هپنینگ، تئاتر محیطی و پرفورمنس آرت به عنوان نمونه های شاخص، توضیح داده می شود و در بخش دوم پیشینه به چگونگی شکل گیری تئاتر پست مدرن در ایرانِ پرداخته می شود. در فصل سوم، چارچوب نظری، آرای متفکران و فیلسوفان در خصوص هنر پست مدرن و بالاخص تئاتر پست مدرن بررسی شده و سپس با ذکر اندیشه های هنرمندان شاخص آن، مسیر تحلیلی تئاتر پست مدرن پی گرفته می شود. در فصل چهارم، بدنه ی تحقیق، پس از یادآوری و تکمیل مطالب فصول گذشته و بیان ویژگی های تئاتر پست مدرن به بررسی و تحلیل اجراهای امیررضا کوهستانی در دهه ی 1380 پرداخته می شود و سرانجام در فصل پنجم مطالب آمده، جمع بندی می شود.