بیناب نگاری میکروپلاسمای لیزری یک روش بیناب نگاری گسیل اتمی است که از پالسهای لیزری با توان بالا برای برانگیختگی استفاده می شود. برهم کنش بین پالس لیزر و نمونه، به ایجاد یک محیط پلاسمایی منجر می گردد. در طی سرد شدن پلاسما بیناب حاصل از گسیل پیوستار و گسیل اتمی و یونی که شامل اطلاعات قابل توجه ای از مشخصات عناصر تشکیل دهنده ی نمونه است، ثبت می شود و سپس با استفاده از اطلاعات موجود و نیز تجزیه وتحلیل بیناب فوق عنصرسنجی و درنهایت غلظت سنجی انجام می گیرد. عوامل متعددی (مانند هم پوشانی خطوط طیفی، اثر خودجذبی، تکرارناپذیری آزمایش و ....) در اندازه گیری دقیق غلظت عناصر با استفاده از این روش موثر می باشد که در این پروژه ضمن مطالعه ی دقیق روش های محاسباتی موجود برای به دست آوردن غلظت عناصر با استفاده از نتایج آزمایشگاهی حاصل از میکروپلاسمای لیزری، تأثیر پدیده ی خودجذبی نیز به طور ویژه مورد مطالعه و بررسی قرار می گیرد. وقتی اتم های یک عنصر برانگیخته می شوند و به تراز بالاتر می روند هنگام فروافت، فوتون از خودشان گسیل می کنند که این فوتون گسیلی می تواند بار دیگر توسط اتم های همان عنصر جذب شود. بنابراین در این شرایط نور تابش شده توسط اتم های برانگیخته به طور کامل به آشکارساز نمی رسد. به این پدیده، خودجذبی می گویند که این موجب پهن شدگی و کاهش شدت خط طیفی مربوطه می شود. در این پروژه با درنظرگرفتن تصحیحات مربوط به خودجذبی، خطوط طیفی اندازه گیری شده مورد بررسی قرار می گیرد.