افغانستان که بیش از سه دهه جنگ داخلی را تجربه کرده بود در سال 2001 به جهت مبارزه جهانی باتروریسم به اشغال نظامی آمریکا و متحدانش درآمد. هرچند که اشغالگران ایجاد دولتی مرکزی و ساختن کشوری آباد و آزاد را نوید داده بودند اما اکنون پس ازگذشت 12 سال، این کشور نه تنها به بهبود نگراییده، بلکه ویرانه های آن بیش از جنگ های داخلی و قربانیان آن بیش از دوران جنگ شوروی سابق می باشد. نکته اصلی، نقش و جایگاه سازمان ملل در چگونگی حل بحران افغانستان و عملکرد نیروهای خارجی است. سازمان ملل ازسال 2001وبه لحاظ وظایف حقوقی خود وبه جهت جلوگیری از ادامه بحران تاکنون قطعنامه های بسیاری نظیر 1368، 1413،1510،1776 را در امور افغانستان صادر نموده است.و در آخرین اقدام خود، برای حل بحران افغانستان قطعنامه 1776 را به تصویب رساند که محوریت آن را استمرار و آزادی بیشتر نیروهای خارجی برای تحرکات نظامی تشکیل می داد. بررسی فعالیت های سازمان ملل در امور افغانستان نشان می دهد که این سازمان دو ماموریت بزرگ را در این کشور اجرا می کند. اولا مشروعیت بخشی به حضورنیروهای خارجی و ثانیا انجام اقدامات لازم برای صلح وامنیت می باشد.