از آنجایی که بینایی در همه ی جنبه های عملکرد استفاده می شود بنابراین تغییرات در سیستم حسی از جمله بینایی، بر اجرای حرکتی تعادل و هماهنگی تأثیر می گذارد. مشاهده ی حرکات دیگران برای افراد نابینا و کم بینا به دلیل نداشتن حس بینایی ناممکن و سخت بوده و نمی توانند آن را برای خود الگو قرار دهند؛ در نتیجه فرآیند یادگیری شان دشوار خواهد بود. هدف این تحقیق مقایسه ی تعادل و هماهنگی افراد با شدت های مختلف بینایی و ارتباط آن با برخی ویژگی های فردی بود. به این منظور افراد کم بینا (13 نفر)، نابینا (15 نفر) و بینا (52 نفر) در سه گروه سنی مختلف (5/12-5/6) مورد مقایسه قرار گرفتند. برای اندازه گیری هماهنگی دوسویه از آزمون تبحر حرکتی بروینینکس ازرتسکی، برای تعادل ایستا از آزمون شارپند رومبرگ و برای تعادل پویا از آزمون بلند شدن و راه رفتن و آزمون پاشنه- پنجه استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق تحلیل کوواریانس یکراهه و دو راهه و رگرسیون خطی صورت گرفت. نتایج نشان داد که تعادل و هماهنگی دوسویه در افراد با شدت های مختلف بینایی معنادار است و این تفاوت به نفع افراد بینا می باشد اما در مقایسه ی تعادل و هماهنگی کم بینا و نابینا تفاوتی وجود ندارد. همچنین رابطه ای بین سن و جنس و اجرای حرکتی وجود ندارد. بطورکلی می توان گفت که تعادل و هماهنگی در کودکان با ناهنجاری بینایی به طور کامل رشد نکرده است و این کودکان نسبت به افراد بینا در این مهارت ها بدتر می باشند و یکی ازعلل این امر فعالیت بدنی کم این افراد است.