در این تحقیق کارایی و بهره وری ایستگاه های تقویت فشار مناطق (2) و (3) عملیات انتقال گاز طی سال های 1390 تا 1391 مورد ارزیابی قرار گرفته است. جهت سنجش کارایی با توجه به اهداف تحقیق، از مدل های پوششی ccr و bcc با ماهیت ورودی محور استفاده گردیده است. نهاده ها و ستاده ها با توجه به میزان تأثیر و اهمیت آنها در عملکرد ایستگاه ها مشخص گردیدند. شاخص بهره وری مالم کوئیست با استفاده از تغییرات حاصل از ورودی واحدها و تغییرات کارایی آنها تعریف گردیده و با استفاده از آن میزان پیشرفت و یا پسرفت هر ایستگاه مورد ارزیابی قرار گرفته است. در مدل ccr میانگین کارایی کل ایستگاه ها در سال 90، 96.20% و در سال 91، 77.63% می باشد. میانگین کارایی مدل bcc در سال 90، 97.48% و در سال 91، 92.31% بدست آمده است. در سال 90 از مجموع 20 ایستگاه، 4 ایستگاه از بازدهی به مقیاس افزایشی و 6 ایستگاه از بازدهی به مقیاس کاهشی برخوردار بودند. در سال 91 مقدار 3 و 7 ایستگاه به ترتیب برای بازدهی به مقیاس افزایشی و کاهشی حاصل گردیده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که 40 درصد ایستگاه ها از روند رو به رشد بهره وری برخوردار و 60 درصد ایستگاه ها از نظر بهره وری دارای پسرفت می باشند.