آنزیم تلومراز با حفظ و نگه داری انتهای کروموزوم ها نقش مهمی را در سرطان زایی و نامیرایی سلولی ایفا می کند. مطالعات نشان داده است که بیان زیر واحد پروتئینی تلومراز ، htert ، در بیش تر سرطان ها افزایش می یابد . بررسی ناحیه ی پروموتری htert نواحی اتصالی متعددی را برای فاکتور های فعال کننده و سرکوب کننده نشان می دهد . در این رابطه tgf?1 به عنوان یکی از مهم ترین مسیر های مهار کننده ی بیان ژن htert مطرح می شود. از طرف دیگر از میان ترکیبات مهار کننده ی تلومراز می توان به کورکومین اشاره کرد که جزو ساختاری اصلی پودر زردچوبه است و از ساقه ی زیرزمینی گیاه curcuma longa استخراج می شود و به طور انتخابی باعث القای مرگ سلول های سرطانی از طریق آپوپتوز می شود . از آن-جایی که حلالیت کورکومین در محیط های آبی کم می باشد استفاده از یک نانو حامل پلیمری بر این مشکل غلبه کرده و باعث بهبود خصوصیات ضد سرطانی آن در محیط های in vivo و in vitro می شود . از این رو با توجه به نقش 1?tgf به عنوان یکی از مهار کننده های اصلی ژن htert در رده ی سلولی سرطانی کبد ، huh7 ، اثر نانوکورکومین پلیمری در القای مسیر سیگنال دهی tgf?1 در این سلول ها مورد بررسی قرار گرفت . بنابراین آزمون mtt برای ارزیابی قابلیت بقای سلول های huh7 تیمار شده با نانوکورکومین در زمان های 24، 48 و 72 ساعت انجام شد . هم چنین بررسی تغییرات بیان ژن های مسیر tgf?1 ( tgf?1 ، smad3 و smad7 ) ، ژن e2f1 ( میانجی گر عملکرد مهاری tgf?1 ) و ژن htert از طریق rt-pcr در سلول های huh7 تیمار شده با غلظت µm 15 نانوکورکومین ، حاکی از القای مسیر tgf?1 ( p<0.001 ) و در نتیجه کاهش بیان ژن htert ( p<0.001 ) در طی 72 ساعت پس از تیمار با نانوکورکومین بود . از طرف دیگر نتایج ترنسفکشن سلول های huh7 با وکتور pgl4.14 حاوی ناحیه ی اثر مسیر tgf?1 در پروموتر ژن htert در شرایط تیمار با غلظت های 15 و 20 میکرومولار از نانوکورکومین ، نشان دهنده ی کاهش فعالیت لوسیفرازی این وکتور نسبت به حالت کنترل بود ( p<0.0001 ). نتایج این تحقیق نشانگر نقش نانوکورکومین پلیمری در کاهش بیان ژن تلومراز از طریق القای مسیر tgf?1 در سلول های huh7 می باشد ترکیبی موثر ، که این امر نشانگر قابلیت نانوکورکومین پلیمری به عنوان ترکیبی موثر در راستای درمان سرطان می باشد .