پیشرفت و توسعه جوامع صنعتی در مقیاس وسیع با استفاده از انرژی میسر شده است. در حالی که امنیت کشورها به انرژی وابسته می باشد، بشر با دو بحران بزرگ روبروست. یکی آلودگی محیط زیست در اثر احتراق سوخت های فسیلی و دیگر شتاب فزاینده درجهت به پایان رسیدن این منابع. بیواتانول تولیدی ازمواد سلولزی می تواند به عنوان یک سوخت بیولوژیکی استفاده شود که منجر به کاهش چشمگیر گازهای گلخانه ای نسبت به سوخت های فسیلی می شود. پوسته برنج یکی از فراوان ترین باقی مانده های کشاورزی با ارزش تجاری پایین است که به دلیل وجود سلولز و همی سلولز در ترکیب خود می تواند به عنوان یک ماده مناسب برای تولید بیواتانول استفاده شود. در سال های اخیر پیشرفت و توسعه موثر پیش تیمار و هیدرولیز منجر به عملکرد بالاتر قند شده است. این پژوهش با هدف «شبیه سازی یک واحد نیمه صنعتی تولید اتانول زیستی از مواد و ضایعات سلولزی موجود در ایران» طرح شد. شبیه سازی با دو نوع فن آوری پیش تیمار مختلف، یکی پیش تیمار با استفاده از آب داغ مایع (lhw) و دیگری پیش تیمار توسط اسید رقیق (da) انجام شد و بازده این دو روش باهم مقایسه گردید، نتایج نشان داد میزان تولید اتانول برای روش پیش تیمار با da مقدار l/day78670(l/tfeed327) و برای پیش تیمار lhw مقدار l/day 81540(l/tfeed 339) بود. میزان مصرف انرژی در دو روش هم مقایسه گردید و پی برده شد که پیش تیمار da مصرف انرژی بیشتری (btu/hr 107*73/11) نسبت به lhw (btu/hr107*99/10) دارد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر، از نوع پژوهش در عمل بوده و جامعه آماری آن را کلیه داده-های آزمایشگاهی موجود در سراسر ایران در رابطه با تولید اتانول زیستی از زیست توده های سلولزی تشکیل داده است که از بین آنها، حجم مورد نیاز به عنوان نمونه انتخاب، و با کمک نرم افزار آسپن پلاس تجزیه و تحلیل شده، و یک واحد تولیدی صنعتی برای تولید اتانول زیستی از مواد و ضایعات سلولزی شبیه سازی شد و میزان بازده تولید اتانول از این مواد و درصد تبدیل مواد تشکیل دهنده آن یعنی سلولز و همی سلولز به قندها بررسی گردید.